Smalltalk als je chronisch ziek bent

Als je niet werkt, chronisch ziek bent of zoiets,

dan kunnen small talk vragen best wel pijnlijk zijn.

En daarom wil ik in deze video uitleggen

hoe ik er mee om ga.

Want dat scheelt energie

en maakt dingen gewoon veel leuker.

Zoals je misschien weet vind ik het fijn

om er vanuit te gaan dat iedereen wel

een beetje redelijk goede intenties heeft.

Dus mijn mening is dat small talk,

de vragen zoals hoe gaat het met je,

wat doe je voor werk en dat soort dingen,

er voor zijn om gewoon met jou te praten.

Mensen willen gewoon met jou connecten,

het gezellig hebben met jou en helaas

is de vraag hoe gaat het met jou

als het nooit echt goed met je gaat

niet fijn en ook als je niet werkt dan is de vraag

wat voor werk doe je is gewoon een hele vervelende vraag.

Dus wat kun je er dan op antwoorden?

De vraag hoe gaat het?

Toen het aan het begin van mijn ziekte

nog heel slecht met mij ging

en ik wist nog niet wat mijn diagnoses

waren en dat soort dingen,

toen begon ik met tegen mensen zeggen

ja hoor het gaat goed. Gewoon liegen,

want als ik dan zei het gaat niet goed

en mensen zouden antwoorden

nou misschien moet je naar de dokter

en dat soort dingen dan vond ik dat heel pijnlijk,

want de dokter weet ook niet wat ik heb.

Maar dat zorgde ook dat ik me helemaal

niet verbonden voelde met mensen

en dat ik me ook helemaal niet begreep voelde.

Dus uiteindelijk ben ik geswitcht naar toch zeggen

het gaat niet goed.

Nou dat werd een hele depressieve boel

en iedereen om me heen begon op een gegeven

moment ook te stoppen met vragen

hoe gaat het met je? En

ja dat was eigenlijk ook niet helemaal

de manier die ik fijn vond.

Wat nu fijn is, is dat ik redelijk mijn

energie envelop heb gevonden.

Ik weet ongeveer hoe ik me voel s' ochtends

en ik weet waartussen ik schommel.

Als ik mijn energie een cijfer zou geven

van nul tot tien dan zou ik zeggen dat ik

schommelde tussen de 4.5 en de 5.5.

Dus die twee, ook 4.5 noem ik goed of redelijk.

Dus als mensen vragen hoe gaat het met jou?

Dan kan ik altijd wel zeggen ja redelijk

of ja gaat wel goed of gewoon goed.

Want voor mijn doen is dat dus ook goed.

Zelfs die 4.5 waarbij ik me toch wel een

beetje shity voel dan vind ik dat toch wel

goed omdat dat gewoon normaal is voor mij

om daar tussen te schommelen.

Als ik een PEM heb, als ik onder die 4.5 zit,

als ik ziek ben, dat soort dingen.

Dat zijn dan momenten waarop ik zeg mwa,

niet zo goed. En wat ik soms ook fijn vind

is om te zeggen nou op dit moment gaat

het niet zo goed, maar ik heb een hele goede week

gehad of zoiets om toch wel wat meer

van mezelf erin te gooien.

Want alleen een keer zeggen ik,

het niet goed dat vind ik te kort af.

Ik wil iets zeggen dat zorgt dat ik me begrepen voel

door de andere persoon.

Ik heb ook gemerkt dat als iemand tegen je zegt

hoe gaat het met je? Als ze je net zien

bijvoorbeeld, gewoon in de deurpost,

dan wil ik nog wel eens goed zeggen of

gewoon niet zo echt daarop antwoorden.

Want als iemand vraagt hoe gaat het met je

als je op de bank zit een kop thee in je handen hebt,

dan probeert iemand veel meer uit je te halen

dan alleen gewoon joh we doen voor de formaliteit

even de vraag hoe gaat het met je.

Op de bank is het meer echt van hey

hoe gaat het nou echt met je.

Soms willen hele lieve mensen ook nog zeggen

Echt? Gaat het goed met je?

En dan doe ik er nog even achteraan

voor mijn doen gaat het goed.

De vraag waar veel van ons tegen op kijken

is wat voor werk doe je?

Want wanneer je thuis zit weet je niet zo goed

wat je daar op moet antwoorden.

En ja hoe ga je met iemand connecten

wanneer je vindt dat je niet zoveel te vertellen hebt.

Dat is lastig en om eerlijk te zijn ga ik voordat

ik ergens heen ga even zitten en even

bedenken wat wil ik eigenlijk allemaal vertellen,

wat kan ik vertellen,

waar hou ik me mee bezig de laatste tijd.

Dat is trouwens een van de vragen die

ik veel prettiger vind en die sommige

mensen om me heen nu ook aan mij stellen.

Want het is wel fijn om te weten

welke vragen je nog meer kunt stellen

naast deze standaard vragen

die eigenlijk niet zo handig zijn

voor chronisch zieke mensen.

Ik zal gelijk even de lijst afgaan.

De vragen waar ik van hou is:

Waar hou jij je mee bezig?

Heb je de afgelopen tijd nog iets leuks gedaan?

Hoe gaat jouw week tot nu toe?

En heb ik nog iets gemist sinds

de laatste keer dat we elkaar zagen?

Omdat je als chronisch ziek persoon geen

standaard antwoorden kunt geven,

vind ik het dus fijn om zelf te registreren

waar ik mee bezig ben, waar ik aan denk,

wat voor leuke dingen ik

op het internet gezien heb bijvoorbeeld.

En dat ik dan gewoon dat soort dingen kan vertellen.

Want ik heb gemerkt dat heel veel mensen

gewoon vragen stellen aan andere mensen

en dan uiteindelijk niks over zichzelf kunnen vertellen.

Maar dat zorgt dus ook dat je connectie

met die andere persoon heel eenzijdig wordt

en dat is voor de ander ook niet super comfortabel,

want die willen ook gewoon een connectie met jou,

niet alleen andersom.

Dan heb je ook nog de vraag

ga je nog iets doen van het weekend?

En dat vind ik ook geen leuke vraag

want ik doe iets in het weekend.

Ik doe precies hetzelfde als de rest van de week.

Rusten, rustig aan doen en nog meer rusten.

Maar ik heb me ook wel eens bedacht,

sommige mensen die gaan naar het ziekenhuis

en dat lukt gewoon, weet je wel.

Je gaat naar de dokter, naar een afspraak

en dat lukt gewoon.

En soms kunnen we misschien

diezelfde hoeveelheid energie stoppen

in iets dat we leuk vinden.

En misschien is dat wel gewoon een hobby,

misschien wil je wel gewoon iets doen puur

zodat je de vraag kunt beantwoorden.

Ga je nog wat leuks doen van het weekend?

En dan kun jij zeggen ja ik heb een

diamond painting die ik ga maken.

Een oude werkgever van mij

die zei dat hij het nieuws bijhield,

gewoon puur zodat hij het dan met

mensen kon gaan hebben over het nieuws.

En dan had hij gewoon wat om over te praten.

Hij was niet eens ziek.

En hetzelfde geldt natuurlijk voor ga je nog op vakantie?

Ik heb wel gezien dat mensen op vakantie gaan.

Ik begon steeds mijn gesprek heel negatief met nee

ik ga niet op vakantie ik ben ziek.

Ik kom amper de deur uit.

Dat is eigenlijk niet echt een fijne manier

waarop ik met mensen wil praten,

want ik wil ook niet dat mensen

bang worden om met mij te praten

of bang zijn om iets verkeerds te zeggen.

Dus ik wil graag een beetje vergevend zijn

voor dat soort vragen.

Mensen met een chronische ziekte

kunnen op zich (aangepast) op vakantie.

Ik zie het wel eens voorbij komen.

En het is ook belangrijk om

leuke dingen te blijven doen.

Dus hetzelfde geldt weer voor dat idee

van toch wat meer energie uitgeven

net zoals als je naar het ziekenhuis kan

zou je misschien ook met iemand kunnen afspreken

geldt dus ook voor misschien

zou je op vakantie kunnen gaan.

Het is niet voor mij weggelegd

maar misschien vind jij dat een vakantie iets is

wat je zoveel energie geeft, zoveel vreugde.

Ik weet ook dat mensen graag foto's overal van maken

zodat als ze later weer op de bank liggen,

dat ze dan gewoon foto's kunnen terugkijken

en toch extra kunnen genieten

van dat ze wel weer iets hebben gedaan.

Want het is toch wel belangrijk

voor je mentale gezondheid

dat je ook leuke dingen blijft doen.

Ik weet dat met heel weinig energie

het moeilijk is, maar het kan wel heel erg helpen.

Ik beloof je dat de meeste mensen

die je dit soort vragen stellen

echt gewoon alleen maar met jou

het ergens over willen hebben.

Als jij je bezig houdt met een boek

uitgeef bedrijfje ofzo of je beheert

een facebook groep, dan is dat misschien

het gene wat je wil opnoemen wanneer

iemand een vraag stelt.

Of als jij iets leuks hebt gedaan vijf weken geleden.

Wat maakt het uit als jij zegt bij ga je

nog iets leuks van het weekend doen?

Dat je zegt van nou vijf weekenden

geleden heb ik iets leuks gedaan.

Wat maakt het uit?

Dan ben je toch weer gezellig aan het praten

met iemand, heb je (het) toch weer, iets, over iets leuks.

Dan voel je je misschien toch weer

een beetje verbonden met mensen.

Ik hoop dat je hierdoor wat minder

tegen gesprekken op kijkt,

dat je wat meer plezier kunt halen

uit interacties met mensen.

Misschien zie ik je in de volgende aflevering. Tot dan, doei! <3