Leren NOOIT meer over mijn grenzen te gaan | Challenge deel 2 #33

In deze uitgeschreven videopodcast aflevering vertel ik over hoe ik mijzelf uitdaag om minimaal een maand niet over mijn grenzen te gaan. Ik wil weten wat er dan gebeurt en welke skills ik nog mis om dat te kunnen.

(Afleveringen met een nummer er achter zijn veranderd in blog. De rest is nog puur de ondertiteling vanaf youtube. Ik kan zelf niet zo goed lezen en heb dyslexie dus verwacht niet te veel van de taalkundigheid Sorry!)

Een maand geen PEM deel 2

Welkom bij deel twee van proberen een maand geen pems te hebben. Uiteindelijk wil ik helemaal geen pems hebben in de hoop dat ik of mijn baseline verhoog (hoeveel energie ik op een dag heb) of zelfs misschien helemaal beter wordt of in remissie kom. Dat zou heel cool zijn.

Met remissie bedoel ik een toestand waarbij je eigenlijk geen last meer hebt van je symptomen of van je aandoening, Maar dat als je heel raar gaat doen, dat je dat wel weer allemaal terug kunt krijgen.

Ik heb jullie achtergelaten bij twee weken vrij succesvol geen pem hebben. Die aflevering is heel lang geworden maar ik had nog niet alles verteld dat ik heb geleerd voor die twee weken dus het eerste waar ik jullie over wil vertellen is dat prikkeloos rusten iets is wat ik heel erg lastig vind.

Prikkelloos rusten

Ik heb gewoon onprettige ervaringen overgehouden aan 12-13 jaar niet weten dat ik chronisch ziek ben en wel proberen om daarmee te leven. Dus als ik stil probeer te liggen, dan komen er ook gewoon nare herinneringen omhoog. Dat is heel irritant. Wat mij nu heeft geholpen met toch wel proberen te rusten is, niet zo koppig zijn en het gewoon doen. Dan zie ik wel wat wel en niet lukt en hoe ik het dan moet aanpassen.

Ik heb ADHD ook autisme dus fidgetten is iets wat mijn hersenen gewoon helpt om mezelf dus te motiveren om überhaupt te gaan liggen en niks te doen. Helpt het mij om dus te beginnen, alvast met fidgetten. Voor degene die dat woord niet kennen.

Dat is een beetje ergens mee spelen. Weet je wel dat je zo'n ring in je vingers ronddraait, dat je aan je ketting frunnikt. Misschien is frunnik beter wordt voor degene die niet weten wat fidgetten is. Ik fidget graag met de gladde labels aan de binnenkant van kleding en om dus te kunnen blijven liggen helpt het me om tijdens het liggen te fidgetten. Herhaalde bewegingen wel vervelend voor mijn spieren, maar uiteindelijk merk ik dat ik steeds beter ontspan en dat ik na even liggen ook zonder zo'n label kan. Soms gebruik ik gewoon muziek of een meditatie.

Mijn favoriete fidget is de tangle. De tangle therapie heeft een rubberen coating en is daardoor geluidloos.

Gedachte policing

Een andere tip die ik heel cool vond is dat als je een gedachte of een herinnering hebt dat je gewoon in je hoofd roept "beveiliging!" en dat je dan gewoon inbeeldt dat die gedachte wordt weggesleurd, Kicking en screeming.

Een ander gedachtentrucje is dat je een ouder persoon in je hoofd hebt die ja wijzer is en veel beter is in voor jou opkomen. Als je die gedachten ziet dan schud die van nee, dit gaan we niet doen, dit doen we niet nee.

Nu zo na twee weken rust ik niet meer zo heel veel prikkeloos, Maar ik let heel goed op wanneer mijn lichaam aangeeft dat het niet het fijn vindt om überhaupt iets te doen en dat het dus eigenlijk nodig is om prikkeloos te rusten en dat ik daar dan echt direct op probeer in te springen van oke, dan ga ik prikkeloos rusten. Meestal val ik dan ook in slaap en dat is voor mij een slecht teken want ik hoor normaal overdag door te kunnen zonder in slaap te vallen.

Oranje symptomen

In één van mijn hele vroege video's leren leven met minder energie heb ik het over het signaleringsplan en dat heet ook wel het stoplichtplan waarin je tekens opschrijft dat het goed gaat, maar ook dat het minder goed gaat. Tussen goed en een pem in, dat is eigenlijk het balkje wat ik ja deze periode beter heb geprobeerd in te vullen. Dat is best een lijst geworden van tekens, dus die ga ik even proberen snel op te noemen.

• Veel energie opeens hebben. In de ochtend of gewoon uberhaupt ergens op de dag.

Dat is geen goed teken. Ik mag dan wel een beetje energie uitgeven, maar zeker niet alles of hoeveel ik denk dat ik heb want dat is niet zo. Dat is valse energie.

• Piepende oren.

• Meer aan het fidgetten zijn of heen en weer schommelen. Daar ben ik ook goed in.

• Op mijn lippen bijten.

• Niet goed meer plezier en dankbaarheid voelen en ook geen zin hebben om dingen te doen die ik normaal wel gewoon kan doen, bijvoorbeeld tandenpoetsen ofzo. Of ja, iets dat gewoon hoort. Ik heb bijvoorbeeld ook geen zin om een glas in de vaatwasser te zetten. Dan zet ik hem liever er bovenop. Ik heb ook geen zin om ringen die bij mij pijn voorkomen aan te trekken.

• Ik vind het huishouden meestal overweldigend.

• Ik vind licht over het algemeen vrij fel.

• Ik krijg (ergere) wallen. Dat is ook een goed teken dat ik echt wel een stap terug mag zetten.

• Ik krijg moeite met het begrijpen van wat er gezegd wordt. Het hoeft niet eens moeilijk te zijn. Het komt bij mij gewoon niet goed binnen

• Meer moeite met rustig of langzaam bewegen. Als ik merk dat ik gehaast aan het bewegen ben, dan probeer ik weer langzamer te bewegen maar onbewust lukt dat gewoon slecht. Ik betrap mij er veel op dat ik weer sneller ga bewegen.

• En natuurlijk levendig dromen. Dat is voor mij een goed teken dat ik rustig er aan moet doen.

Nieuwe dingen proberen

Ik moet echt stoppen met nieuwe dingen willen proberen. Ik merkte dat als ik niks doe, dus alleen proberen geen pemps te krijgen, dan voelt dat voor mij niet als werken aan herstel of ergens mee bezig zijn.

Ik word dan heel onrustig en dan wil ik gewoon toch supplementen proberen. Ik heb dus in die tijd voor mijn twee weken ook al een een paar keer gehad dat ik bijvoorbeeld een supplement probeer en dat dat gewoon heel veel slecht effect heeft op mijn energie. Dat kun je ook op mijn smartwatch (garmin venu 3s) terugzien.

Leuk om te zien op mijn horloge maar dit soort dingen moet ik gewoon niet doen.

Ik liet me ook compleet meeslepen met iemand die weer helemaal overtuigd was dat ik hetzelfde heb als hij en dat hij mij beter kon maken op dezelfde manier.

Waarom laat ik me daarin meeslepen? mZijn verhaal was niet eens hetzelfde als dat van mij, dus dat was helemaal niet zo slim. Mensen zijn gewoon makkelijk, zeer overtuigd dat wat voor hun werkt ook echt voor jou gaat werken. Daar moet ik me niet in laten meeslepen.

Dat wist ik al en ik laat me daar gewoon toch weer intrappen. Nou ja, niet boos worden doorgaan.

Minder zout eten

Waar ik ook moeite mee heb is dat ik steeds probeer om minder zout te eten, want bij pots hoort gewoon dat je meer zout eet. Daarmee voel ik mij echt veel beter.

Er zijn geen goede studies gedaan naar de lange termijn effecten van zout op het potslichaam, dus je hoort vaak mensen die je bang maken met dat het niet goed is voor mensen die geen pots hebben. Ja, dat snap ik, maar daar laat ik me steeds bang door maken en dan neem ik wat minder zout. Dat geeft natuurlijk weer problemen. Echt niet handig. Dat moet ik gewoon niet doen. Mijn nierfunctie bloedwaarde en zoutwaarde in mijn bloed zijn gewoon goed.

Niet doen is ook iets doen

Dus ik ga stoppen met nieuwe supplementen introduceren, stoppen met proberen minder zout te eten. Ik moet mezelf gewoon even stabiel houden en dus niks doen.

Rustig aan doen. Geen pemps krijgen/rust is ook vooruitgang. Dat is dus echt de realisatie waar ik veel aan heb.

Niet moeten maar willen

Je hebt ook in de vorige aflevering een heel lijstje met een soort van een regels gezien.

Iets waar ik me aan probeer te houden en ik probeer dus niet te zien als regels, maar iets wat ik wil.

Ik wil maar één of twee dingen per dag doen, want als ik meer doe dan heb ik daar last van en dat wil ik niet. Ook merkte ik dus dat ik stappen achteruit heb gezet, omdat ik dus minder doe op dagen, maar dat probeer ik niet te zien als achteruitgang, maar gewoon als doen zoveel als ik kan. Ik deed gewoon meer dan ik kon, dus ik ga niet achteruit. Ik deed gewoon teveel.

Wacht modus

Ik merkte ook dat ik op een gegeven moment een soort van in een wachtmodus kwam waarin ik dacht: Vandaag heb ik de juiste dingen gedaan die ik moest doen voor mezelf. Nu wacht ik weer tot morgen en dan wacht ik tot het einde van de maand. Dat is zonde, dan ben ik echt helemaal compleet bezig met alleen maar de tijd uit zitten om te kijken hoe de challenge uitpakt.

De bedoeling is ook dat je je leven leeft. Veel mensen zijn natuurlijk hartstikke bezig met overleven omdat hun ziekte gewoon zo is. Bij mij is dat niet (meer) zo. Ik heb echt mijn leven heel netjes in kunnen richten. Ik heb alles heel goed onder controle. Mij lukt het daarom om te genieten van het leven.

Ik kan genoeg leuke dingen op een dag doen en ik heb ook genoeg activiteiten die ik kan doen. Ik kan natuurlijk niet meer lekker gaan sporten als leuk ding, maar ik kan wel nog rustige spelletjes spelen bijvoorbeeld.

Dus ik ben niet meer aan het wachten tot de dag voorbij is, maar ik ben echt aan het proberen te genieten van mijn dag en het gewoon leuk hebben vandaag en vandaag niet over mijn grenzen gaan.

Mijzelf overschatten & MCAS

Een realisatie die ik ook al soort van wist is, ik ben iemand die mezelf overschat.

Tenminste ik ben bijvoorbeeld best wel sterk, dus qua oefeningen kan ik heel veel, maar mijn lichaam kan het op een andere manier niet aan. Ik had sport geprobeerd te reïntroduceren zoals ik altijd doe als ik lang genoeg uit een pem kan blijven. Ik deed dat gewoon op een heel rustig niveau maar ik was vergeten dat ook als je iets op een heel erg rustig en heel klein niveau doet dat het niet gaat om kracht opbouwen in het begin. Dan gaat het erom dat je lichaam die prikkel oke vindt en mijn mastcellen hebben daar heel heftig op gereageerd.

De volgende dag was mijn neus helemaal dicht, had ik moeite met ademen. Echt zo'n typische mastcel reactie. Jeukende benen. Diepe wallen en een grijs gezicht.

Ik heb dat ook wel een video (foto in dit geval) van, die zal ik even laten zien.

Met een dichte neus en moeite met ademen vertel ik:

"Vanochtend is mijn stress op mijn Garmin heel hoog, heb ik moeite met ademen en het voelt alsof er mieren over mijn botten heen lopen. Het voelt heel ranzig en het voelt ook alsof er slijm door mijn bloedvaten heen loopt. Ik heb wallen en dat hoort allemaal eigenlijk bij zo'n MCAS reactie. Ik heb nu dus al extra nalcrom (medicijn) genomen voor het stabiliseren van mijn mastcellen. En, dat begint al te helpen, want ik wilde jullie laten horen hoe mijn neus klinkt, maar het gaat nu al beter."

Zwakte problemen

Ik had daarnaast ook nog last van een kalium problemen. Ik noem dat een kalium tekort.

Misschien heb je mij hier eerder over horen praten. Als ik teveel beweeg, dan heb ik last van hele erge zwakte. Soms kan ik zelfs niet lopen. Dat is gewoon op te lossen als ik meer kalium neem. Dat is iets wat ik besproken heb met mijn arts. Kalium moet je niet zomaar gekke dingen mee doen, dus bespreek dat zeker met je arts als jij denkt dat je zwakte problemen krijgt door kalium problemen.

Dutjes

Mijn horloge laat me zien wanneer ik in slaap val. Ik heb een heel slecht gevoel voor tijd.

Als ik in slaap val, dan voel ik dat niet. Als ik wakker word, dan merk ik dat ook niet.

Het voelt voor mij alsof ik nooit in slaap ben gevallen, maar nu dat mijn horloge dat laat zien merk ik, ja, ik heb gewoon een uur geslapen. Ik kijk dan naar de tijd en denk ik, oh ja, ik mis inderdaad een uur van de dag. Ik heb tegen jullie gelogen. Ik val wel soms in slaap overdag, maar het is voor mij wel een duidelijk teken dat ik niet zo lekker ga want ik hoor dus de dagen door te kunnen komen zonder in slaap te vallen.

Tired and wired

Nog iets wat ik geleerd heb is dat als je je tired and wired voelt, dus moe en gespannen, dan kan dat een teken zijn dat je niet genoeg doet, maar ook dat je wel teveel doet. Dus dat is weer lastig uitzoeken maar ja. Weer zo een lekker "niet teveel en niet te weinig doen" ding en dan lijkt het goed te gaan om dat tired and wired gevoel weg te houden.

Plus dat echt leuke dingen doen, dat geeft toch een soort beetje adrenaline wardoor ik mij ook niet meer moe voel. Daardoor kan ik dus het beste niets leuks doen als ik uit een pem probeer te komen. Dat ik mij wel moe voel elke dag is op een vreemde manier dan toch een goed teken. Als ik te lang iets leuks doe dan word ik uiteindelijk wel weer moe maar dan ook geiriteerd met een gestrest gevoel dus daar moet ik ook mee oppassen.

Week 3

Nou, dan zijn we dus aangekomen bij het einde van de twee weken die goed gaan en dit is dan nu de derde week. De week waarin ik dus meer energie kreeg. Eentje waarbij ik meer mocht doen. Ik kon wat meer in het huishouden. Ik kon wat vaker en langer uitbed zijn. Ik heb de video opgenomen die je misschien al gezien hebt. Deel één en ik zei toen al van, dit wordt heel moeilijk om mezelf nu tegen te houden, hier gaat het continu mis. En ja, dat klopt ook. Ik zei het tegen mezelf, ik ga het opnemen en ik ga het niet bewerken. Pas wanneer me de challenge voorbij is.

Maar toen had ik mezelf overtuigd met, ik vind het nu WEL belangrijk om niet over mijn grens te gaan en ik vertrouw mezelf wel dat ik dat zo belangrijk vind dat ik me echt aan 20 minuten bewerken van de video ga houden. De eerste twee keer heb ik me daar inderdaad aangehouden. Ik heb er ook echt wel pauze bij gehouden van dagen ertussen, maar daarna merkte ik dat ik het veel moeilijk begon te vinden om mezelf tegen te houden.

Afleiding zoeken

Een realisatie daaruit is dat ik weg ren voor overweldigd gevoel. Ik merkte namelijk dat we boodschappen moesten doen, maar de executieve functies die je daarvoor nodig had, het plannen, was meer dan normaal. Mijn vriend zou over een bepaald aantal dagen weg zijn en mijn moeder zou dan komen om mee eten. Dan komt later mijn vriend een keer weer terug. Het lukt mij niet om in mijn hoofd te bedenken voor wanneer moet ik voor mezelf koken?

Hoeveel moet ik dan daarna hebben? Voor hoeveel dagen daarna?

In plaats van dat ik om hulp vroeg of het gewoon op papier opschrijf, ben ik mezelf gaan afleiden. Dat is niet zo handig. Dat is wel goed om te realiseren, want toen ik dat dus bedacht heb ik dus wel om hulp gevraagd en zo heb ik dat dus toch opgelost.

Ik merkte ook dat als ik bezig ben met gewoon platliggend iets maken en ik begin heel erg te zuchten of gewoon uberhaupt één keer te zuchten, dan moet ik dat ook nemen als teken dat het tijd is om rust te nemen.

Frustratie/zenuwspiraal

Rond deze tijd begon ik ook me zeer te frustreren en wat helpt is om te proberen goed te verwoorden wat dan zo frustrerend is voor mij was de vergelijking met een zenuwspiraal.

Dat is zo'n spelletje met een buis en een ring daaromheen en die ring mag de buis niet aanraken. Die zit daar omheen, dus je moet dan een soort patroon volgen met die ring, zonder dat je die buis aanraakt.

Als je dat wel doet dan hoor je een piep afgaan en dan mag je weer opnieuw beginnen.

Nou, het voelt dus alsof die ring er overheen halen tussen je grenzen proberen te blijven is en elke keer dat je het aanraakt heb je een pem. Dan moet je dus weer helemaal terug naar het begin. Dat is op gegeven moment echt heel frustrerend.

Nu had ik dus het bewerken van de video heel grof gedaan in blokken van 20 minuten. Dat ging goed, maar daarna luister je je eigen video terug, wat dus 20 minuten duurt en maak ik af en toe kleine veranderingen.

Maar dan ben ik dus een hele dag ja, die 20 minuten die ik dan van mezelf mag doen op een dag, kwijt aan gewoon het terugluisteren en helemaal niet zoveel doen.

Ik vond dat helemaal niet eerlijk en daarom kon ik mij dus ook niet meer aan de 20 minuten houden. Ik probeerde mijzelf te overtuigen dat ik maar een uur zou doen maar ook dat lukte niet. Ik heb uiteindelijk 3 uur de video bewerkt.

Geen pem daarna, heel fijn. Maar ik kon mij er dus niet aan houden. Ik kreeg toen allemaal van die symptomen die je me hoorde noemen uit het stoplichtsysteem, waarbij je dus nog geen pem hebt, maar wel tekens hebt dat je rust nodig hebt.

Wat ik toen een heel frustrerend idee vond is, Stel je hebt een lijn die recht naar voren gaat maar wel een klein beetje omhoog. Dat stelt een heel langzam herstel voor. Wanneer ik dus zoiets doe als over mijn grenzen gaan, maar nog niet helemaal een pem, dan creëer ik dus een dipje daarin en dan weer een paar dagen moet herstellen. Maar ik ben niet aan het compleet herstellen. Ik ben alleen maar terug op mijn baselijn aan het komen.

Dat vind ik zo zonde en zo frustrerend, maar dat hoort er natuurlijk hartstikke bij, dus ik probeer daar ook weer niet te boos over te zijn.

Gevoel kaartjes

Die frustratie merkte ik pas best wel laat op. Dat hoort een beetje bij mij en mijn autisme dat ik gewoon niet zo goed door heb dat ik iets voel als het niet een heel groot gevoel is.

Dus een routine die ik er nu bij heb, is dat ik elke ochtend of elke dag naar mijn emotie kaarten kijk, want als ik een emotie zie, dan kan ik wel denken, oh, hé, dat voel ik. Zo weet ik veel beter wat er in mij omgaat en kan ik dat gevoel alvast verwerken voordat ik hem al bezig ben met mijn emoties wegeten en proberen veel te lang iets te iets leuks te doen om gevoel te ontwijken. Dat is zonde van de energie.

Angst dat ik mij aanstel

Nu dacht ik, oke, ik ga me compleet niet meer aanpassen aan andere mensen of situaties op een manier die over mijn energie grenzen gaat. Ik zorg dat ik niet meer in een pem kom. Direct word ik bang en denk ik ja, maar wat als ik me gewoon goed voel, energiek voel en ik zeg tegen iemand, nee, dat ga ik niet doen. Dat klinkt zo aanstellerig, vind ik tenminste.

Ik ben heel bang dat mensen me dan een aansteller vinden omdat ik dan zo veilig probeer te leven.

Dat is iets waar ik gewoon meer vertrouwen in mezelf moet gaan hebben. Ik weet dit dat goed is voor mij. Ik weet ook wat het effect is van wel weer een pem hebben. Mezelf erger maken of weer zorgen dat ik me een hele lange tijd niet fijn voel. Dat wil ik niet. Een ander weet niet dat het zo erg is, dus daar moet ik gewoon zelfverzekerd in zijn. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik doe wel mijn best daarmee. Ik ga het wel proberen.

Afspraken afzeggen

Nog eentje is dat ik afspraken niet wil afzeggen. Ik vind hoe mijn leven nu is, fijn dat mensen op mij toch een klein beetje kunnen bouwen. Dat ik nu toch een beetje op ja, soort van online plekken kom waar ik iets kan betekenen, iets kan doen. Dat mensen met me willen afspreken en dat soort dingen, dat vind ik gewoon heel erg fijn.

Zodra je elke keer afzegt, elke keer afspraak verplaatst en zo, dan ga je gewoon uiteindelijk minder uitgenodigd worden, als minder betrouwbaar gezien worden en dat soort dingen. Dat wil ik niet. Dus eigenlijk is de vraag aan mezelf ook een beetje. Als ik elke keer dingen moet verplaatsen, kan je het dan aan? Past dit nu bij jouw energieniveau? En als het antwoord nee is, dan is dat best wel stom.

Een PEM

Maar goed, daar ga ik later wel mee worstelen, want ik heb mezelf in week 4 precies op de dag dat het me dus een hele maand gelukt is om geen pem te hebben, toch in een pem gewerkt. Het is dus wel gelukt! Jeej feestje. Maar ik heb mezelf gewoon weer in een pem gewerkt. Wat wel interessant is is weet je hoeveel ik over mijn grenzen moest gaan voordat ik eindelijk in een pem kwam? Ik heb namelijk op één dag 3 uur aan mijn video gewerkt, de volgende dag 4 uur. De dag daarna heb ik in stukjes over de dag gewerkt aan proberen om het om te zetten in een blog.

Daarna merkte ik echt wel van oke, dit is geen pem, maar ik heb echt goed fluitende oren, last van het licht, misselijk van concentreren en dat soort dingen. Dus nu moet ik stoppen.

En wat deed ik toen? Toen ging ik voor een meeting ergens online, omdat ik die niet wilde verplaatsen. Ja, en toen zat ik wel in een pem.

Ik was heel erg in denial (ontkenning). Mijn horloge liet ook de eerste 48 uur niet zien dat ik in een pem zat, maar toen liet hij dat toch wel zien en liet mijn lichaam dat ook veel duidelijker merken. Mijn hartslag ging heel erg op en neer. Mijn vermoeidheid was opeens wel erger. Maar het heeft best wel kort geduurd. Uiteindelijk had ik 3 dagen pem ingang, twee dagen dat ik me echt pemmig voelde en weer twee dagen dat ik uit was. Mijn pem heeft een week geduurd. Mijn vorige pem heeft 3 weken geduurd.

Dat is een groot verschil door eigenlijk alleen maar 4 weken goed op mijn grens te letten en er niet overheen te gaan. Dat vind ik heel erg cool. Ook kost het dus heel veel mentale moeite om in die pem te komen. Dat vind ik ook wel heel cool en dit geeft me dus ook hoop.

Als je een short van mij hebt gezien die ik onderin de video of in de beschrijving ga zetten, dan weet je dat ik hoop niet fijn vind.

https://youtube.com/shorts/G8G5GuTLgGM?si=2xThxLABoum9UFo-

Hoop als een vogelkooi

Stel je voor dat ziek zijn een kooi is waar je in zit. Ik vind het dan heel vervelend als iemand mij gaat verkondigen dat ze precies weten hoe de kooi open moet en dan vooral mij helemaal lekker gaan maken voor hoe fijn de vrijheid is die ik dan ga voelen.

Er zijn al 100 mensen geweest die mij zo hebben opgehyped maar vervolgens de kooi toch niet open kregen. Vooral door dat ophypen dat dit echt gaat werken zorgt dat ik mij daarna enorm teleurgesteld raak. Dus als iemand mij voor de zoveelste keer hoop probeert te geven dan vind ik dat heel erg vervelend.

Maar hier krijg ik dus wel hoop van omdat ik dus nu binnen 4 weken vooruitgang heb gemerkt. Tijdens de pem kon ik ook elke dag nog 1 activiteit doen inplaats van 0 zoals in vorige pems. Ik denk dat ik de hoop nu wel oke vind. Dan voel ik maar teleurstelling als het niet gaat werken. Wat wel zo is is dat ik heel veel lessen heb geleerd en dat ik nog meer lessen ga leren.

Ik wil nog steeds het kunnen om niet over mijn grenzen te gaan. Of dat nou vooruitgang geeft of niet. Dus met die mindset ga ik proberen om nog steeds niet over mijn grenzen te gaan. Het is niet erg als ik af en toe wel over mijn grenzen ga, maar het liefste wil ik in dit soort periodes van minimaal 4 weken niet over mijn grenzen gaan. Dan ben ik ontzettend benieuwd wat er gebeurt.

Ik ga jullie daar ook in meenemen. Daarom waren deze eerste twee afleveringen over een maand niet over je grenzen gaan, maar hebben ze wel de titel nooit meer over je grenzen gaan, want dat is dus mijn uiteindelijke doel. In deze week 5 ben ik nog steeds bezig met afspraken verplaatsen, mij aan die regels houden van hoeveel ik mag doen op een dag.

Goede gewoontes er in houden

Er was een vriendin langsgekomen waarvan ik in niet in mijn agenda had staan dat ze er zou zijn. Het is een ontzettend lieve vriendin. Zij wilde best wat korter blijven en ik ben op de bank gaan liggen met mijn benen omhoog en we hebben het eigenlijk zo heel relaxed gehad en ik heb goed mijn grenzen goed aangegeven.

Ik let nog steeds goed op dingen die bijvoorbeeld adrenaline geven, zoals dat het nu warmer weer is en dat ik oordopjes in doe omdat ik niet wil vaker schrikken van muggen.

Ondanks dat we muggen horen hebben hangen en ook het ophangen van de muggen horen en de dingen om de warmte buiten te houden. Daarbij merkte ik dat ik heel erg de drang had om dat allemaal te gaan ophangen.

Nu nu nu, want in een pem heb ik altijd zo een urgent gevoel van. Ik moet zorgen voor mijn toekomstige zelf, maar dat heb ik dus aan mijn vriend gevraagd wil jij dat nu ophangen?

En daar heeft hij op gezegd ja, maar niet nu. Ik ga het zometeen doen. Wil je daar alsjeblieft op vertrouwen dat ik het ga doen en neem alsjeblieft rust. Dus dat heb ik ook verder gedaan.

Ik heb ook verder rust genomen. Dit is weer een hele lange video/blog. Sorry! Hartstikke bedankt voor het luisteren/lezen en ik spreek jullie weer over minimaal 4 weken!

De aflevering Leren leven met minder energie: https://levenmetmecvsenpots.wixsite.com/blog/post/leren-leven-met-minder-energie

Mijn favoriete fidget, de tangle: https://www.toys4hands.com/webshop/tangle-toys/junior/detail/77/tangle-toys---classics-junior---green.html

Hoe ik denk over beter worden en hoop:

https://youtube.com/shorts/G8G5GuTLgGM?si=2xThxLABoum9UFo-