Schuld en schaamte rondom ziek zijn

Ik kreeg van iemand wat

vragen die me best wel leuk leken om in

een aflevering te behandelen dus ik

vroeg op Instagram en op YouTube of er

nog meer mensen waren met vragen en ik

ben een klein kanaal dus dankjewel

Esther voor de extra vragen de eerste

vraag is hoe ga je ermee om dat je

broers of zussen niet ziek zijn. Ik heb

één broer dat was ook onderdeel van de

vraag ik heb een broertje die 2 jaar

jonger is en die is gezond slim gaat

hartstikke goed in het leven en ik heb

wel eens gehad dat ik dacht ja ik ben

wel het eerste kind dat niet helemaal

weet je wel net als de eerste pannenkoek

die niet helemaal goed uit de pan is

gekomen zelfs mijn naam is in het

Nederlands eigenlijk niet heel goed uit

te spreken. Mijn naam is laure in het Frans

en dat is in het Nederlands gewoon heel

moeilijk uit te spreken en bij mijn

broertje het, tweede kind, hebben ze daar

wat beter over nagedacht en zijn naam is

wel in het Nederlands Frans en in het

Engels normaal uit te spreken dus ik

voel me inderdaad af en toe niet echt

het best gelukte pannenkoekje zeg maar

nou denk ik dat de vraag doelt op het

idee dat jij wel ziek bent en je broers

en zussen niet en dat dat oneerlijk is

maar dat kun je eigenlijk met de hele

wereld vergelijken Het is heel oneerlijk

dat mensen ziek worden en andere mensen

niet en dat wij onderdeel zijn van de

groep mensen die ziek worden dat is

gewoon ja heel naar maar uiteindelijk is

dat een mindset die je best wel een

beetje Bitter kan maken en eigenlijk

helemaal geen voordelen voor jou heeft

en ook niet voor andere mensen dus ik

hou nogal van mindsets vinden die ons

wel helpen Het is niet zo dat als je

geboren wordt dat je compleet recht hebt

op een gezond leven Je doet gewoon mee

aan een soort hele grote levens Lotto en

sommige mensen winnen en sommige mensen

niet en sommige mensen die krijgen een

ziekte wanneer ze al bezig zijn met

leven Sommige mensen krijgen het aan het

begin van hun leven Misschien dat je

broers en zussen juist ziek worden

wanneer ze 50 zijn weet jij veel en

uiteindelijk Als je daarover nadenkt dan

denk ik tenminste van Ja maar ik zou ook

niet willen dat zij ziek zijn Ik denk

dat als je dat hele gevoel van eerlijk

en niet eerlijk eruit haalt dan is het

gewoon hoe het is Jij bent geboren zoals

je bent geboren in de tijd met de

bepaalde ouders en met een bepaalde

gezondheid en daar moet je het gewoon

helaas mee doen en dat is naar op

zichzelf staat is dat naar en dat jouw

broers en zussen niet ziek zijn Dat is

alleen maar fijn voor hun En ik snap dat

het dan weer extra confronterend is dat

jij dat niet bent maar zo is het leven

gewoon gegaan en ik heb ook wel eens

zo'n soort gesprek met mijn broertje

gehad en dan zegt hij ook van Ik zou ook

zomaar voor jou toveren dat jij gezond

bent want ik vind het ook niet leuk voor

jou de volgende vraag gaat dan ook over

schuldgevoel richting mensen en

waaronder dus je broertjes en zusjes en

daar heb ik het wel eens over gehad met

mijn broertje Ik heb namelijk dat ik

weinig initiatief Toon naar onze

broer-zus relatie ondanks dat ik het wel

heel fijn vind om een broer-zus relatie

te hebben Alleen ik ben gewoon heel

slecht met contact onderhouden met

iedereen uit vermoeidheid uit brainfog

mijn adhd welke reden dan ook ik ben

daar gewoon slecht in en ik kan dus niet

naar mensen toe komen Ik heb zijn

uitreiking Gemist Ik Heb Van alles en

nog wat gemist en weinig initiatief

getoond en dat dat soort dingen maar

uiteindelijk omdat ik dat gewoon met hem

communiceer dat ik dat zelf ook niet

fijn vind en eh dat ik heel veel van hem

hou en dat ik hem wel heel graag zie

zegt hij ook van dat is niet erg Ik doe

dat graag voor je Ik kom graag voor je

bij jou thuis leuke dingen doen met jou

en dan ehm en dat is oké want jij kiest

er ook niet voor om ziek te zijn dus dan

wil ik dit prima voor je doen dus ik

denk dat een goede tip daarin is als je

kunt praten met de mensen om je heen om

daarin gewoon eerlijk te zijn en ook je

zorgen uit te spreken want tot nu toe

ben ik altijd gerustgesteld en dat is

echt heel fijn nog een vraag is hoe was

dat voor je toen je thuis woonde ik

woonde thuis net nadat ik mijn studie

had gestopt omdat ik na 12 jaar met mijn

ziekte rondlopen zo hard had doorgezet

op een stage dat ik helemaal kapot was

en mijn ziekte zeer sterk had verergerd

en ik kon dus niet meer goed voor mezelf

zorgen en toen ben ik dus door mijn

ouders een tijd verzorgd Het was niet

helemaal de bedoeling dat ik daar zou

komen wonen maar dat is wel hoe het is

geëindigd mijn ouders hebben ook

compleet voor me gezorgd en ik voelde me

een soort van lui maar ik stond ook

enorm in de overlevingsstand want ik lag

gewoon op de bank eh prikkel loos te

rusten omdat ik zo enorm uitgeput was en

Zij konden daardoor ook zien dat ik niet

gewoon te aan het land ervan te was maar

dat ik echt ziek was en dat ik echt hulp

nodig had en toen ik het dus met hun

daarover had zeiden ze ook van Ja we

kunnen dit zien dat je dit niet expres

doet Je bent niet expres ziek je bent

niet expres ons aan het belasten ofzo we

vinden dat daarom ook helemaal geen

probleem om voor je te zorgen Tuurlijk

is het een extra taak maar we doen het

met liefde en dat neemt ook wel veel van

het schuldgevoel of het gevoel dat ik

teveel zou zijn voor mijn ouders weg dat

was wel heel fijn wat ik ook moeilijk

vond bij mijn ouders is dat ik zag

hoeveel pijn het Ze deed dat ik ziek was

geworden want dat is natuurlijk niet

leuk voor ouders wanneer ze hun dochter

op de bank zien de hele toekomst Aan

gort om dat ik helemaal niks meer kan

verzorgd moet worden en dat soort dingen

Ja dat was voor hun ook niet leuk maar

ze hebben me toen ook uitgelegd dat het

oké is om als ouders dat ook verdrietig

te vinden en dat het een proces is waar

ze doorheen gaan dat verdriet verwerken

ze Ik heb ze ook aangemoedigd om met hun

eh vrienden erover te praten want dat

wilden ze eerst heel privé houden we

zijn nogal een privé familie ik niet met

mijn hoofd op YouTube maar ehm ja ik

ben dus wel fan van gewoon delen wat er

met je omgaat om dat gevoel gewoon goed

te kunnen verwerken en nou ja dat is

uiteindelijk bij hun ook gelukt En dat

hebben ze ook eh gedeeld dat het nu

allemaal gewoon goed is en oké is en we

zijn er de gevoelens zijn niet meer zo

hevig en het is goed Het is oké Mijn

moeder had me zelfs verteld dat wanneer

je een kind krijgt dat het eigenlijk het

zorgen maken over je kind begint dan

gewoon en het eindigt niet je maakt zich

gewoon altijd zorgen om je kind en dat

is iets waar ze voor heeft gekozen

wanneer ze een kind nam en het is dan

jammer dat je haar kind ik ziek is

geworden maar dat is eh een risico Ik

wil het ook even hebben over andere

mensen buiten jou dichtbij zijnde

familie vriendengroep en vriend en dat

soort dingen die jou een slecht gevoel

geven over het feit dat je ziek bent en

daardoor een soort van vervelend bent

ofzo als andere mensen zich irriteren

aan bijvoorbeeld dat jouw rolstoel een

groot deel van het voetpad opneemt Ja

dat is heel naar dat zij dan weer

geïrriteerd raken op jou maar Het maakt

eigenlijk niet uit op welke manier of

hoe dan ook je je zult altijd mensen in

de weg zitten ofzo want er zijn gewoon

altijd mensen die haast hebben die er

langs willen die ehm een grote mond

opzetten om helemaal niks en jij mag er

gewoon zijn ook met je rolstoel ook met

je beperking ook met je eh nood voor

iets meer ondersteuning en dat soort

dingen er zullen altijd mensen zijn die

ergens gefrustreerd over raken en dat ze

nu dan die frustratie uiten op iets dat

met jouw beperking te maken heeft wil

niet zeggen dat het een aanval is op wie

jij bent Als persoon met een beperking

of dat je er niet moet zijn ofzo dat Ja

jij moet echt weten dat jij er compleet

mag zijn met beperking en een hele hoop

behoeftes en al en dat het helemaal oké

is en dat als mensen dus daar vervelend

over doen dan horen ze gewoon niet

binnen jouw cirkel die voor jou

bevestigen dat jij helemaal oké bent

zoals je bent en dat je hun mening of

hun gedrag die uiteindelijk jou het

gevel geeft dat je teveel bent dat hoef

je helemaal niet te accepteren de

volgende vraag is Ik ga vaak over mijn

grenzen want soms krijg ik er een pem

van en soms niet Hoe ga je daarmee om

pem post exerion malais is het

verergeren van je symptomen voor een

tijd na de activiteit die je gedaan heb

meestal ergere vermoeidheid Ik heb

geaccepteerd dat ik niet weet hoeveel

batterij mijn lichaam heeft stel ik heb

nog maar 20 proc dan kan een activiteit

van meer dan 20 proc niet maar ik weet

helemaal niet of dat zo is en op sommige

dagen heb ik meer en op sommige dagen

heb ik minder dus ik ben er eigenlijk

gewoon vanuit gegaan dat als ik iets doe

dat redelijk zwaar is dat er best wel

een risico is dat ik wel een pem ervan

krijg en dat neem ik gewoon mee in mijn

beslissing wanneer ik denk oh ik denk

dat dit wel kan maar ik weet het niet

100 zeker want soms krijg ik wel een pem

dan is het ook helemaal oké als ik een

Pam krijg want ik weet dat het gewoon

vaak wisselt dat ik niet met zekerheid

kan zeggen Of ik nou wel of geen pem

ervan ga krijgen dat maakt ook dat ik

veel vaker bij een activiteit denk nou

weet je ik wil geen pem en het zou

misschien kunnen dat die activiteit dus

goed gaat Maar omdat ik dus altijd

rekening hou Met het risico op een pem

kan ik er dus voor kiezen om te zeggen

nee doe maar niet en als je dus wel de

pem hebt gekregen Dan kun je dus mail

naar jezelf zijn dat het inderdaad

lastig is om in te schatten of je er wel

of geen pem van gaat krijgen en dat dit

compleet bij het proces hoort dit maakt

iedereen mee en hoe vaker je hier

doorheen gaat hoe meer je uiteindelijk

jezelf kent en beter Je grenzen begrijpt

het kost gewoon ontzettend veel tijd kun

je de mecvs punten app zelf invullen of

moet je daarvoor naar een ergotherapeut

je hebt het over de activiteitenweger

Dat is een best fijne app om bij te

houden Hoeveel energie je hebt

uitgegeven voor die dag en dat kun je

gewoon helemaal zelf doen Ik heb de app

gedownload om even te kijken hoe die

werkt en mijn tip is om te beginnen met

activiteiten aanmaken die gewoon de naam

hebben lichte activiteit matige

activiteit en zware activiteit want dan

hoef je niet super veel activiteiten in

te voeren zoals eten fietsen slapen en

let ook op dat in de app ontspanning

jouw punten teruggeeft en niet iedereen

vindt dat als zij rusten slapen wat dan

ook dat ze daar echt energie van terug

krijgen dus als jij vindt dat je dat

niet krijgt dan moet je dat blokje

gewoon leeglaten want dan krijg je daar

gewoon geen punten voor niet af en niet

bij Heb je wel eens gehoord over

creatine of Q10 bij mecvs Ja ik heb

gehoord van ontzettend veel supplementen

Ik heb er nog geen één geprobeerd omdat

ik nu heel erg bezig ben met medicijnen

voor Pots en eh dat ben ik nu vooral aan

het doen en supplementen werken ook ja

niet super vaak voor mensen met mecvs

wel af en toe Dus er is wel een kans dat

je er wat aan hebt en er is ook een

ontzettend lange lijst ergens met wat je

allemaal zou kunnen proberen voor

supplementen en ik zal de mecvs pedia

pagina in de beschrijving zetten je moet

daar ver naar beneden scrollen het is

een beetje lastig te begrijpen website

en de informatie daarop is net als

Wikipedia dat iedereen het zomaar mag

toevoegen dus het ik kan je ook niet

vertellen of de bronnen 100 procent eh

betrouwbaar zijn denk je dat je

officieel laten diagnosticeren kan

bijdragen aan het acceptatieproces dat

denk ik zeker als voorbeeld ben ik nu

bezig met een autisme diagnose en ik heb

al meerdere keren gevraagd jongens is

het het nou waard om voor een autisme

diagnose te gaan en niemand kon me

echt een hele goede reden geven waarom

dat zo handig was ik heb al een adhd

diagnose dus ik voor mijn gevoel had ik

al heel veel dingen geaccepteerd en

opgezocht en weet ik al wat er allemaal

wel en niet bij eh autisme en adhd hoort

en ik dacht dat ik me ook comfortabel

Voelde bij het opzoeken van informatie

over autisme maar nu dat ik echt op een

wachtlijst sta voor een autisme diagnose

merk ik dat ik eigenlijk mezelf veel

meer toestemming geef om op te zoeken

over autisme en ik merk ook dat ik net

als bij adhd gedrag begin te accepteren

als niet iets dat ik expres fout doe of

dat ik gewoon moet oplossen met boos op

mezelf zijn en strik met mezelf zijn

maar dat ik op een hele andere manier

moet aanpakken Of gewoon moet laten zijn

omdat het een symptoom is en dat daar

gewoon niet zoveel aan te doen valt als

ik bijvoorbeeld continu dingen kwijt

raak en ik hou me gewoon aan mijn

systemen dan valt er niet zo heel veel

meer te doen waarschijnlijk ben ik dan

gewoon vermoeid want dan komen er veel

meer adhd symptomen om hoog en dan is de

oplossing rusten in plaats van mezelf

afbranden dat ik nou echt een keertje

mijn spullen bij me moet houden en op

die manier merk ik dat ik het ontzettend

vervelend vind als ik sociale dingen

niet goed doe voor de zoveelste keer

weer iets gemist heb en pas later thuis

me bedenk hoe ik eigenlijk had willen

reageren Of hoe ik eigenlijk ergens mee

had willen omgaan dus ik wist wel al wat

ik had maar ik begin nu pas te

accepteren wat er allemaal bij hoort Hoe

blijf je het nu als je pem symptomen

hebt je hebt het over dat je last had

van licht voor een aantal weken dat is

echt heel naar ook zo'n lange tijd ook

En dat je nu bang bent dat je dat het

weer precies zo lang gaat duren ik voel

je dat is bijna een soort van

traumatisch dat je een keertje zo'n lang

zoveel last hebt gehad van een pem

symptoom Ik merk zelf dat als ik

bijvoorbeeld last heb van zo'n specifiek

symptoom als lichtschuw zijn dat dat

ergens door is opgewekt Misschien is

mijn scherm gewoon veels te licht

geweest voor een ontzettend lange tijd

of tv's bijvoorbeeld hebben een heel

licht scherm waar ik snel last van heb

in de zomer krijg ik het heel makkelijk

omdat het bij buiten zo ontzettend licht

is en als ik dan teveel doe plus er is

gewoon licht omdat het zomer is dan kan

ik daar ook heel lang last van hebben en

dat is ontzettend vervelend maar ik denk

dat ik daar wel een beetje van leer en

dat uiteindelijk probeer niet meer te

doen en dat is geen garantie om dat

symptoom niet meer te krijgen maar ik

krijg het wel veel minder merk ik door

bijvoorbeeld echt goed beter op te

letten dat ik een zonnebril meeneem naar

buiten door beter op mijn grenzen te

letten op tijden te letten hoe lang ik

bezig ben met bepaalde dingen en ik weet

ook dat de angst dat het precies zo lang

gaat duren dat is echt zo'n soort trauma

reactie waarbij je lichaam denkt oh nee

niet dit nog een keer maar eigenlijk is

de nieuwe situatie precies dat een

nieuwe situatie Je hebt geen idee hoe

lang het gaat duren En ik vind het dus

fijn om dat tegen mezelf te blijven

zeggen Ik weet niet hoe lang dit gaat

duren dus bang zijn dat het zo lang gaat

duren is net als bang zijn dat je je

teen gaat stoten dan stoot je je teen

twee keer het bang zijn en het stoten

voor in het nu blijven helpen me alle

dingen die nu gebeuren Dus als ik een

serie Kijk dan Focus ik op de serie die

ik nu Kijk als ik ergens mee bezig ben

en ik merk dat mijn gedachten me

afleiden dan probeer ik ze te labelen Zo

ja hoeft niet hè maar dat is een beetje

zo'n meditatie ding dat je zegt oh

gedachten en dan ga je weer iets anders

doen of je focust op je ademhaling of

ben je ergens misschien mee bezig hoe

voelt dat met je voeten op de bank soms

is een hele diepe ademhaling prettig om

te helpen met je emoties door te laten

gaan en een trucje wat volgens mij niet

heel standaard is ofzo is om gewoon naar

links en naar rechts te kijken degene

die EMDR heeft bedacht die merkte dat

als zij aan het wandelen was dat zij

haar gevoelens veel beter kon verwerken

dus waarom niet gewoon zelf thuis van

links naar rechts kijken toch Ik bedoel

ik doe dat dan gewoon vijf of 10 keer en

ik merk dat mijn lichaam dan wel een

emotie wil verwerken Ik heb zelf best

wel last van gedachtes die continu

opkomen die me ook een heel naar gevoel

geven en dat heeft te maken met mijn

autisme en met mijn mecvs Ik merkte

namelijk vroeger al heel erg dat ik

gewoon best wel kritisch naar mezelf kon

zijn en ik had niet supergoed door dat

ik ook heel kritisch naar anderen kon

zijn daarmee en dat kon Ja gewoon heel

gemeen overkomen en dat was helemaal

niet mijn bedoeling Ik wil heel graag

gewoon heel aardig zijn tegen iedereen

Ik heb het beste met iedereen voor Ik

heb het beste met de hele wereld voor en

dan wanneer mijn mecvs de hoek om komt

kijken samen met mijn ja niet zo hele

tactvolle autisme en dan ook nog

chagerijnig zijn En op een gegeven

moment was ik heel erg Brain foggy en ik

merkte ook dat toen ik heel hopeloos

ging worden dat er echt Ja dat er niks

meer mijn leven Beter zou maken omdat ik

geen diagnoses had en ik het gewoon heel

moeilijk vond om het normale leven te

leiden met extreme vermoeidheid zo Toen

was ik echt niet leuk om bij te zijn ik

schaamde me dan enorm want ik kan daar

ook niet zoveel aan doen dat ik eh zo

aan het overleven was met Ja de

challenges die ik gewoon heb als eh hoe

ik gewoon ben en niet probeer te zijn

dus ik vind het dan super moeilijk om

mezelf te vergeven voor alles wat ik

niet wilde doen maar wel gedaan heb en

mijn hoofd komt me dan de hele tijd

herinneren aan allemaal situaties die me

dus laten voelen alsof ik eigenlijk

gewoon beter niet had kunnen bestaan en

dat de hele samenleving mij gewoon

uitstoot uit kotst eigenlijk Oh dat is

zo'n naar gevoel dus wat mij

uiteindelijk hielp is om te weten wat is

nou dat Core gevoel dat je dat ik me dus

ontzettend afgewezen voel en ik

probeerde ook te weten wat is eigenlijk

het hele plan van mijn hoofd Wat is het

doel van dat ruminating in het Engels heet

het ruminating in Volgens mij is het pieker

in het Nederlands maar dat weet ik niet

zeker in ieder geval als je op ruminating in

googelt dan kun je best wel goede tips

vinden in ieder geval op YouTube mijn

hoofd wil dat ik met een oplossing kom

Hoe ga ik voorkomen dat dat niet nog een

keer gebeurd Daar is geen oplossing voor

want ik moet scherper zijn ja nou wat

wel lukt is om het zelf te vertellen Ik

ben niet meer zo hopeloos en intens

chagerijnig Omdat ik elke dag vet ver

over mijn energiegels heen zit dat is

wel iets wat ik kan doen Ik kan ook

mensen waarschuwen dat ik niet helemaal

lekker uit de hoek kan komen maar dat ik

nooit de intentie heb om iemand pijn te

doen andere mensen kunnen dan meer

geneigd zijn om door te vragen van he

Dit deed me pijn was dat de bedoeling en

dan zeg ik oh oh nee en dan uiteindelijk

moet ik mezelf ook weer vertellen dat

het oké is die persoon heeft ernaar

gevraagd heeft het eerst wel zo opgepakt

en daarna begrepen dat het niet zo was

en dan moet ik dat ook loslaten toen ik

nog mijn opleiding deed heb ik het leven

van heel veel mensen volgens mij best

wel moeilijk gemaakt misschien niet maar

volgens mij wel En eh ja die mensen Ze

hebben ook niet helemaal lekker en

relaxed op mij gereageerd dus daar komen

ook heel veel gedachtes van omhoog en

ondanks dat ik mezelf dus vertel dat ik

niet meer in die situatie ben en dat dat

niet meer gaat voorkomen Kon ik dat toch

heel moeilijk loslaten dus uiteindelijk

heeft het me geholpen om dat compleet op

te schrijven Ik kan niet met de hand

schrijven Dat vind mijn spieren niet

leuk maar wat wel kan Is typen Je kunt

bijvoorbeeld op je notes app of op een

laptop en ik heb voor mezelf een soort

overzicht gemaakt van Wat is er nou

gebeurd eigenlijk Hoe is dat gekomen

Waarom zijn die dingen ongeveer zo

afgelopen en Ja hoe voel ik me daarover

want ik was zelf ook ja eigenlijk heel

erg verdrietig dat die mensen daar zo

ontzettend slecht op hadden gereageerd

dus het was voor niemand leuk voor mij

niet voor leraren niet voor leerlingen

niet en voor stagebegeleiders ook niet

en uiteindelijk kun je ook zeggen dat

het niemands schuld is want dokters

willen ook dat ik gewoon een goede

diagnose had gehad En als ik die had

gehad dan was ik nooit met zoveel

klachten naar een opleiding gegaan Het

had me zelfs geholpen Om in mijn hoofd

me voor te stellen hoe ik aan iedereen

me verontschuldig want natuurlijk voel

ik me daar ontzettend slecht over en wil

ik eigenlijk tegen iedereen sorry zeggen

Dit was helemaal niet de bedoeling en

als ik gewoon een diagnose had gehad dan

was het allemaal niet gebeurd Soms denk

ik ook wel eens als ik een diagnose had

gehad dan was ik ook nooit zoveel zieker

geworden want ik kon bijna alles en nu

Kon ik nog maar heel weinig maar ook zo

helpt het gewoon niet om daarover te

denken dan ga ik me ook alleen maar

slechter van voelen het is gewoon gegaan

zoals het is gegaan en het zou ook

altijd zo zijn gegaan want ik ben gewoon

geboren in een bepaalde tijd Ik ben

geboren in een bepaalde familie en de

wereld is op de manier waarop het is en

daar is gewoon niks aan te veranderen Je

moet roeien met de riemen die je hebt

wat ik ook merkte is dat het ook wel een

gewoonte was geworden van mijn hoofd om

enorm op mij te hameren en dat het

gevoel daardoor ook veel sterker was een

gewoonte is in je hoofd een soort

verbinding van neuronen die gewoon veel

makkelijker gebruikt wordt en een

patroon dus waar je ook veel sneller

inschiet elke keer dat ik probeerde te

rusten dus gewoon mijn ogen dicht niks

doen ontspannen dan kwam dat ook gelijk

direct weer omhoog ontzettend vervelend

en zo'n naar gevoel geeft je ook totaal

geen motivatie om gewoon te rusten en

dat is wel iets dat best wel nodig is

Als je probeert te rusten met mecvs iets

wat je gewoon moet kunnen en nu met mijn

psycholoog weet ik hoe ik afstand van

mezelf moet nemen naar mezelf Kijk en

met behulp van mijn psycholoog weet ik

nu dat ik een soort van in mijn gedachte

uit mezelf kan stappen en als volwassen

ouder achtig figuur naar mezelf kan kijken

dat ik gewoon zonder emoties kan

observeren wat er nu eigenlijk gebeurt

hoe mijn gedachtes aan de gang zijn en

als een soort van tweede persoon kan ik

dan tegen mezelf zeggen he Dit is niet

zo handig blab bla bla dit in deze

situatie Kon je er niks aan doen Hey

deze persoon kon ook hele andere

intenties hebben en jij fixeert nu op

één intentie blab bla bla maar soms dan

voelt het gewoon heel erg alsof mijn hersenen

nog gewoon vastzitten in die gewoonte en

dat ik eigenlijk behoefte heb aan andere

gewoontes weer activeren en ik merk dat

ik met 5 minuten mediteren per dag al

bezig ben om andere paden in mijn hoofd

beter te gebruiken en dat het daardoor

ook veel beter lukt om te ontspannen

eigenlijk na drie weken mediteren gewoon

5 minuten per dag lukt het me nu alweer

om een half uur te rusten niet zonder

die gedachtes maar het lukt me dus wel

om steeds te denken hey Dat is een

gedachte waar ik nu helemaal niks aan

heb ik heb al alle lieve goede dingen

tegen mezelf gezegd en er goed mee

omgegaan Ik ga nu gewoon ergens anders

over nadenken en dat werkt gewoon dus

dat is ontzettend fijn op die manier

lukt het me dus om al die schuld en

schaamte naast me te leggen en te zeggen

Het is nu een nieuwe dag ik doe nu

andere dingen Ik doe mijn best En het is

genoeg En wat ik ook nog eens extra fijn

vind om te doen is om het gevoel

tegenover mijn niet fijne gevoel op te

wekken dus het gevoel dat mijn ouders om

mij geven dat mijn vriend om mij geven

dat mijn vrienden om mij geven en dat ik

gewoon geliefd ben dat ik hier in deze

wereld hoor dat het helemaal prima is

dat ik hier ben en dat ik veilig en vol

zelfvertrouwen hier kan rusten en die

woorden blijf ik ook steeds herhalen

terwijl ik op bed lig en mezelf met dat

hele gevoel Vul en dat zorgt ook weer

voor een nieuwe gewoonte in mijn hoofd

en ik hoop dat mijn hoofd dat gewoonte

lekker oppakt en dat ik in de toekomst

weer kan rusten zonder al die nare

gedachtes Ik hoop dat je er wat aan had

tot in

de volgende aflevering doei