Niet af POTS medicatie

Hallo en welkom bij mijn podcast Leven met ME-CVS en Pots.

Nog even er tussendoor, misschien heb je geluisterd en gedacht, joh, dit is een stuk betere geluidskwaliteit dan je van mij gewend bent.

En dat klopt.

Dit is de Rode NT-USB Mini en die heb ik gekregen van Helping Heroes, omdat ik de online podcastcursus van hun heb gedaan.

En dat is gewoon een gratis cursus.

Dus dit is ook gewoon een cadeautje van hun en dat is echt super lief.

Ze hebben meerdere cursussen.

Dus als je een podcast wilt doen of je wilt tekenen of iets met kunst doen of een schrijfcursus of een muziekkursus, dan kijk bij Helping Heroes.

Dat is echt super leuk om te doen.

Oké, back to business.

Op de website ditispots.nl vind je onder het kopje praktisch een lijst van specialisten, van zowel in Nederland als in België.

En dat is ook waar ik de specialist heb gevonden waar ik naartoe ga.

Het is namelijk niet makkelijk om iemand te vinden die kennis heeft van Pots.

Dus als je Pots medicijnen zou willen proberen, dan raad ik die lijst erg aan.

Het is gewoon mensen met Pots die hebben deze site opgericht.

En als jij Pots hebt en je hebt een specialist waarvan je denkt, oh nou, die heeft kennis van Pots, dan kun je dat aangeven en dan wordt die dus op de site gezet.

Het is dus niet zo dat de specialisten 100% alles weten van Pots.

Het is gewoon, dit is een vriendelijke arts die kennis heeft van Pots en die je een beetje kan helpen.

Onder het kopje behandeling vind je alle medicijnen die je kunt proberen.

Ik mis één medicijn op die lijst en dat is Noorthera, ook wel Droxidopa, want het heeft altijd een medicijnaam en een merknaam.

Dus onder die twee kun je die medicijn vinden en dat is een bloeddruk verhogend medicijn.

Vaak wordt er geprobeerd om je bloeddruk te verhogen met de andere medicijnen op deze lijst.

En dat is soms succesvol, soms niet zo succesvol.

Dit medicijn is echt bedoeld voor het verhogen van je bloeddruk.

Gelukkig blijft mijn bloeddruk heel stabiel.

Redelijk stabiel.

Hij is aan de lage kant en als ik bij de dokter meet, dan is hij meestal een beetje aan de hoge kant.

Een beetje apart.

Maar goed, hij blijft redelijk stabiel.

Dus ik heb dat niet nodig.

Ik zit wel aan de propranolol.

Dat is een beta blokker.

En die wordt voor veel mensen gebruikt om de bloeddruk te verlagen.

Maar hij verlaagt ook de hartslag.

Dus dat is waarvoor mensen met potassium gebruiken.

Tot nu toe vond ik propranolol best wel fijn.

Er bestaan andere vormen van deze beta blokker.

Misschien heb je wel eens gehoord van metroprolol of andere medicijnen die eindigen op olol of lol.

Dat zijn meestal dan de medicijnen die beta blokkers zijn.

De meeste goede ervaringen tot nu toe hoor ik over propranolol, omdat het ook goed helpt tegen adrenaline.

En dat betekent dat ook als je je een beetje last hebt van dat stressgevoel waar ik het al eens eerder over gehad heb, dat het daar ook een beetje mee helpt.

Ik heb last van sinusstagicardie.

Dus dat betekent dat soms mijn hartslag heel ver omhoog gaat.

Meestal niet superhoog, 140, 150.

En dan blijft het daar gewoon, maakt niet zoveel uit wat ik doe, zitten staan, blijft gewoon rond de 150.

Het kan hoger worden als ik ga stressen of als ik veel ga bewegen.

Dus het beste is dan gewoon gaan liggen, niks doen, wachten tot het weer voorbij gaat.

En door propranolol te nemen, blijft het weg, tenzij ik te veel doe.

Dan kan het terugkomen.

En het advies van de arts is dan om er gewoon nog eentje te nemen of gewoon te wachten tot het voorbij gaat.

Het maakt niet zoveel uit.

Wat ik ook een heel duidelijk en fijn effect vind van propranolol, is dat ik mijn hart continu voel bonzen in mijn hele lijf.

En met propranolol is dat weg.

Het is best wel afleidend in bed, als ik gewoon probeer in slaap te vallen en dat ik de hele tijd bonk, bonk, bonk, en ik mijn hele lijf eigenlijk een soort van voel schudden in bed, omdat ik mijn hart zo hard voel kloppen.

En ook als ik me omdraai, dan gaat het meestal nog harder kloppen en ook sneller.

Dus dat is ook niet erg of zo, maar gewoon heel irritant.

Dus het is wel gewoon heel fijn dat propranolol dat volledig weghoudt.

Een medicijn wat voor zowel voor pods wordt gebruikt als MECVS, is Mestinon en dat is het merknaam.

En de stof heet pyridostigmine.

En het stimuleert het parasympathische zenuwstelsel dat bij veel pods patiënten onderactief is.

En volgens mij ook gewoon bij MECVS patiënten.

Het zou kunnen helpen met zorgen dat je minder snel een pem krijgt of dat je pem minder lang duurt.

Ik denk dat dat het ook bij mij doet.

Het kan heel veel verschillende behulpzame effecten hebben.

En dat verschilt dus heel erg per persoon wat je eraan hebt.

Voor mij helpt het heel goed met veel sneller in slaap vallen.

Ik doe ongeveer anderhalf uur over in slaap vallen.

Ja, heel rittant.

Dus dat helpt enorm.

Als ik gewoon in binnen twintig minuten, dertig minuten in slaap val, is slapen veel minder vervelend.

Ik word normaal ook ongeveer zes keer per nacht wakker na elke slaapcyclus.

En het duurt dan niet superlang, maar wel vijf tot tien minuten voordat ik weer in slaap val.

En ik ben me best wel bewust van dat ik weer wakker ben.

Met met synon is dat gelukkig ook niet meer zo.

Ik merk niet dat ik wakker word, want als het goed is wordt iedereen wel eens wakker en draai je om in je slaap en zo.

Maar volgens de slaaparts was het de bedoeling dat je dat gewoon niet herinnert.

Dus ik herinner me dat nu niet meer.

Dat is echt heel erg fijn.

Ik slaap dus gewoon in één keer door.

Ik word ook niet zo snel wakker van geluid, van bijvoorbeeld een hard geluid buiten.

Of bijvoorbeeld mijn buurman, die om zes uur ochtends of vijf uur ochtends zelfs de motor aanzet onder ons raam.

Daar kon ik heel hard van wakker schrikken.

En nu hoor ik het helemaal niet meer.

Dus dat is voor mij echt ontzettend fijn.

Daarnaast hebben ook veel mensen met bots last van verstopt zijn.

En dat heb ik ook.

En niet heel veel had mij geholpen daarbij.

Wat meer water drinken helpt niet enorm.

Wat een beetje helpt is psylliumvezels.

Maar wat dus voor mij het allermeest helpt, het eigenlijk bijna helemaal verhelpt, is mestinon.

Het is dus ook zo dat als jij veel last hebt van bijvoorbeeld diarree, dan is mestinon dan juist voor jou niet aangeraden.

Omdat het dus kan zorgen dat je ontlasting losser wordt.

Ik was begonnen met 10 milligram, maar daar zit lactose in.

En als je daar niet tegen kan, is het soms best wel vervelend.

Vooral dat er veel van mijn medicaties op een gegeven moment lactose had.

En toen dacht ik dit is wel veel.

Je kunt lactase slikken, geen probleem.

Maar op een gegeven moment als je heel veel lactasepulletjes nodig hebt, dan is het best fijn om te weten dat vanaf 60 milligram heeft methionon geen lactose meer.

Ik heb een medicijnsnijder.

En daarmee snijd ik dus gewoon die pulletjes in vier of drieën.

Ja, zo nauw komt het bij mij gelukkig niet.

Dus als ik een beetje mis snij, dan kom ik daar wel mee weg.

Als ik mijn lactosepulletjes trouwens neem, dan neem ik die aan het begin van mijn eten.

En de lactose, de pillen waar lactose in zit, die neem ik aan het einde van het eten.

Dus als ik een ontbijt neem, is het aan het begin van het ontbijt.

En aan het einde van het ontbijt pas het pilletje met lactose.

Lactase eerst, lactose als laatst.

Ik heb ook vlurocordiëson gekregen en daar zit ook lactose in.

Heel erg vervelend.

Die had ik eigenlijk het meeste last van.

Dus daarbij raad ik echt wel genoeg lactase aan.

In de pilletjes van de kruidvat zat voor mij niet genoeg lactase.

En in die van de tuinen, daar zat voor mij wel genoeg lactase in.

Dus als je kruidvat in huis hebt en je hebt toch last van je rug, last van je buik, last van klachten, dan kun je er ook gewoon twee nemen natuurlijk.

En misschien werkt het dan wel.

Ik had gelijk 1 milligram gekregen van Florinev.

Florinev is de merknaam en fludrocortisoon is de stofnaam.

En 0.1, ja, ik vind het altijd heel eng om redelijk hoog te beginnen.

En nu zou je misschien zeggen 1 valt wel mee.

Ik reageer nogal snel op medicijnen.

Dus ik vind het fijn om gewoon van tevoren te vragen, mag ik dit medicijn door de helft doen?

Dat mocht.

Ik ben op 0.5 begonnen.

En dat ging wel oké.

Ik had meer energie en voor de rest niet zoveel eigenlijk.

Ik vond het wel prettig.

Ik begon eigenlijk een soort van langzaam op te bouwen dat ik meer energie had.

Natuurlijk is het super moeilijk als je meer energie krijgt om niet gelijk veel te veel te doen.

Dat is gewoon, dat is gewoon super moeilijk.

Dus dat had ik gedaan.

Toen kreeg ik een pem en daar kwam ik niet meer uit.

Ik werd zo ontzettend moe dat ik mezelf gewoon niet meer overeind kreeg.

En ik dacht steeds, oh, maar ik had zoveel energie.

Mijn pem stopt wel zo meteen.

Of misschien heb ik een verkeerd supplement.

Dus ik heb eigenlijk drie weken erover gedaan om ermee te stoppen, omdat ik niet wilde geloven dat het fluizelocortisom kon zijn.

Toen zei mijn arts, nou, weet je wat?

We stoppen ermee en we proberen het later, maar dan op een lagere dosis.

En toen dacht ik, oh, misschien is het dus een te hoge dosis, die zorgt dat ik uiteindelijk vermoeid raakte ervan.

Echt zo vermoeid dat het dus echt een sterke bijwerking was van te lang te veel nemen.

De dosis die voor mij uiteindelijk goed blijkt is 31.25 microgramm.

Dus dat is nog minder dan 0.5 milligramm.

Als ik nu weer twee pilletjes daarvan neem, dus dan zit ik op ongeveer 60 microgramm, dan krijg ik weer opgezwolle ledematen.

Ja, het is eigenlijk wel moeilijk te beschrijven.

Ik heb bijvoorbeeld nu mijn compressiearmsleeves aan.

En als je die compressie uittrekt, dan krijg je zo'n lijn met een soort van deuk.

En dat is meestal heel bijna niks bij mij.

En als ik vocht vasthou, dan merk ik dat het toch wel een duidelijke overgang is met een soort van diepere groef.

Alsof er dus meer vocht in mijn hand zit en dat vocht eruit geknepen is in mijn arm.

En dat geldt dan vooral eigenlijk bij mijn benen.

En dan weet ik, oké, ik begin vocht vast te houden.

Deze dosis is voor mij toch iets te veel.

Als ik zeg dat ik iets meer energie heb van Fibrocortisone, dan bedoel ik ook echt een heel klein beetje.

Ik kan twee taken per dag en ik kan nu drie taken per dag.

Dus voor iemand die heel weinig kan, is dat een groot verschil.

Maar als ik aan iemand anders vertel, oh ik kan nu de vaatwasser uitruimen en douchen en een klein beetje opruimen, dan denken ze nog steeds, ja echt veel is het niet.

En ja, nee echt veel is het niet, maar het is voor mij wel heel erg fijn.

Een medicijn dat ik nog niet geprobeerd heb, is midodirin met de merknaam Gutrum.

En dat zorgt ervoor dat de vaaten in de benen meer samentrekken.

En het wordt vergoed in Nederland als je heel veel moeite doet.

En dan wordt het vergoed bij VGZ.

Dat is mij ergens een keertje in de Facebookgroepen uitgelegd.

Er is ergens een artikel waarin iemand dat voor elkaar gekregen had om het bij VGZ vergoed te krijgen.

En nu kunnen andere mensen dat ook, maar het kost wel veel moeite.

En het is toch de reden dat ik besloten heb, samen met mijn cardioloog, om dat toch niet te gaan doen.

Ook een goed medicijn om vanaf te weten is ifabradine.

En de merknaam daarvan is Prochoralan.

Beta-blockers, zoals ik al had gezegd, die verlagen soms ook je bloeddruk.

En veel van ons hebben al een lage bloeddruk.

En daarbij is dat dus absoluut niet handig.

Ifabradine verlaagt de hartslag zonder ook de bloeddruk te verlagen.

Dus als propranolool voor jou niet waard, dan heb je nog een andere optie.

Als je al wat langer kijkt, dan weet je ook dat ik ADHD heb.

Dus natuurlijk heb ik elke stimulant onder de zon al een keertje geprobeerd.

En ik moet zeggen, het geeft wat meer energie, maar sommige mensen noemen het valse energie.

Waarbij je denkt van, goh, ik kan meer.

En als je dan ook meer doet, dan krijg je ook direct een pem.

En dan denk je, maar ik werd helemaal niet moe.

Dat komt omdat je dus de vermoeidheid minder kunt voelen.

Dat geldt niet voor iedereen.

Sommige mensen zeggen dat ze echt meer energie ervan krijgen.

En dat kan ook wel.

Want stimulanten knijpen ook in je benen, die knijpen ook in je bloedvaten.

Dus het kan ook echt wel helpend zijn voor pots.

Maar voor mij doet dat het dus niet.

Voor mij is het echt een valse energie.

Mijn favoriete stimulant is Elvanza.

Want Elvanza, daarvan kun je de politie openmaken en dan kun je er gewoon een heel klein beetje van nemen.

En ze werken best wel lang.

Als je wil focussen, dan werkt het voor mij voor de focus maar vier uur.

Maar voor me minder moe te voelen, of dat moeige gewoon even niet meer voelen, daar duurt het wel een stuk langer voor.

Als je de website leest, dan heb je ook gezien dat je SSRI's kunt proberen.

Er staat paroxetine en sertraline.

En dat dat soms wat verbetering geeft, die heb ik nog niet geprobeerd.

Wat ik nog wel heb wat niet op deze website staat, en waar ik het al over gehad heb, is atomoxetine.

Dat is een noradrenaline heropname remmer.

Voor ADAD.

Maar voor mij werkt het fantastisch voor mijn stressgevoel.

Nou ja, stressgevoel, spanningsgevoel, whatever.

Een soort verhoogde stress van dingen die eigenlijk helemaal niet zoveel stress zouden worden op te leveren.

Maar daar heb ik dan heel erg last van.

En daar heb ik gewoon bijna geen last van met atomoxetine.

Propanol doet dat ook een klein beetje, maar echt veel minder dan atomoxetine.

Nou, en voor mijn ADAD werkt het ook fantastisch.

Ik kan een stuk beter mezelf motiveren om te koken.

Ik zie dat er dingen opgeruimd moeten worden.

Zonder atomoxetine zie ik niet dat er dingen opgeruimd moeten worden.

Ik kan beter rusten, want ik ben een stuk minder onrustig.

Het lukt me veel beter om op te letten in gesprekken.

En ik heb soms ook momenten dat ik gewoon niks wil doen.

Dan zit ik op mijn telefoon, ik heb geen zin om op mijn telefoon te zitten, ik heb geen zin om andere dingen te doen.

En dat vind ik best wel leiden.

Dat vind ik echt niet leuk.

Dus jammer genoeg mag ik niet meer op atomoxetine, omdat het mijn leverwaarde verhoogt.

Dat is nu ook de reden dat ik van al mijn medicijnen af ben, om te kijken welke medicijnen nu nog meer de oorzaak zijn van mijn verhoogde leverwaarde.

Dus vandaar dat ik deze video ook maak.

Want ik heb nu een heel goed beeld van wat ze allemaal doen nu dat ik er mee gestopt ben.

Het is ook de reden dat als je het op YouTube kijkt, dat ik een stuk verder van de camera af zit.

Want je kunt ook goed zien van dichtbij dat het niet zo goed met mij gaat.

En dat heeft voornamelijk ook te maken met mijn anti-estamine en mijn mastcel stabilisator.

Niet iedereen met POTS of ME-CVS heeft last van mastcellen.

Maar toch wel een deel.

Dus ik wil dat toch nog even bespreken.

Het staat ook niet op dat lijstje van ditispots.nl.

Maar mastcellen en histamine kunnen ook zorgen dat je POTS-symptomen erger worden.

En ook dat je hartslag hoger wordt.

Ik dacht eerst dat ik helemaal niet zo'n last ervan had.

Maar door te stoppen met de medicatie, komen er opeens allemaal symptomen naar boven.

Want ik denk, ja, die heb ik eerder gehad.

Maar ik dacht dat dat normaal was.

Ik was dus gestopt omdat ik dacht dat het niks deed.

Maar nu, door te stoppen, kom ik erachter wat het allemaal doet.

Dus ik ben eerst begonnen met Vexovenadine.

Dat is een antihistamine.

Van antihistamine heb je twee soorten.

De H1-blocker, dat is een receptor waar histamines op kunnen gaan zitten.

En een H2.

En dat is de andere waar histamines op kunnen gaan zitten.

Dus als je last hebt van mastcellen, dan hebben veel mensen een combinatie nodig.

Want soms gaan histamines op H1 zitten.

Als je die blokkeert, dan gaan ze naar de andere.

Dus als dat bij jou gebeurt, dan heb je dus twee medicijnen nodig.

En ik heb toevallig alleen H1 nodig en een mastcelstabilisator.

En er bestaan er nog meer soorten met andere namen.

En ik ga een website voor je in de linkjes zetten, zodat je kunt zien welke symptomen daarbij horen.

Maar voor mij is vexofenadiene echt eentje die best wel veel doet.

Ik merkte bijvoorbeeld dat als ik tranen krijg, dat dat pijn doet.

En met vexofenadiene doet dat geen pijn.

Ik heb ook slijm in mijn keel na het eten vooral.

Een soort slijm dat mijn ademen moeilijker maakt, omdat het echt een soort van plakkerig is.

Ik merk dat ik toch wel buitpijn krijg van eten, nadat ik ermee gestopt ben.

Buitpijn krijg ik sowieso van vodmaps.

Maar ik dacht, als ik op het vodmap die jeet zit, heb ik nergens last van.

Maar nu merk ik dat ik toch wel last heb van dingen zoals avocado, tomaat.

Ik heb heel specifiek komijnzaad, waar dus blijkbaar veel mastcellen en histamines in zitten.

Daar moet ik direct van niezen.

Want niezen is dus nog zo'n ding.

Gewoon random niezen ook, ochtends.

Het hoeft niet eens na het eten te zijn.

Ik niez mezelf uit bed.

Dat is best wel irritant.

Ik heb ook skinwriting.

Dus dat is als je met je vinger een lijn op je huid zet, dat precies daar zo helemaal rood wordt.

Ik heb ook skinflushing.

Dat heb ik niet zo heel vaak, gelukkig.

Dat is een soort van blosen, maar dan niet even of in ieder geval een rare vorm van blosen, wanneer je eigenlijk helemaal niet hoeft te blosen.

Ik merkte ook dat ik puisjes krijg.

Gewoon zomaar.

En dat vond ik best wel oneerlijk.

Als je gewoon 26, 27 bent, er was mij verteld dat dat dan over zou zijn.

Tenminste, ja, als kind had ik helemaal geen puisjes, ook niet in de pubertijd.

Dus ik vond het heel raar dat ik dan gewoon opeens puisjes kreeg.

Maar goed, die bleven best wel goed weg als ik berberine bleef slikken.

Eigenlijk nam ik de best vorm daarvan, barberries, en dat hield het best wel goed weg.

En op een gegeven moment werd ik best wel lui daarmee.

En kwamen ze terug en toen ging ik vexafenadienen slikken.

En toen ging ze weer weg.

Dus toen dacht ik, oh, dat heeft wel dan een link met elkaar.

En toen ik later beter ging opletten, zag ik dat de bultjes op mijn benen, waarvan ik dacht dat het keratosis pilaris was, dat ging ook weg.

Dus ik weet nu helemaal niet of het ook echt keratosis pilaris is.

Want het is nu gewoon, nou nu niet, nu is het weer terug omdat ik dus overal mee gestopt ben.

Maar dat blijft dus weg.

En ik weet niet of dat de schuld is van vexofenadiene of van nalcron.

Dan moet ik ook zeggen dat ze een beetje overlap hebben.

Bijvoorbeeld mijn brain fog, dat ik gewoon slecht dingen kan onthouden, slecht dingen kan herinneren, heel snel vermoeid raak van gesprekken en dan gewoon niet meer kan herinneren.

Er komt niks in mijn hoofd op als ik met een vriendin zit en ik kijk haar aan en het is stil.

Dan komt er gewoon niks in mijn hoofd op.

Dat is gewoon een stuk minder leuk om dan je vrienden langs te hebben.

Dus pexofenadiene helpt daarbij bij de brainfolk, maar ook nalcrom.

En nalcrom is er eentje die stabiliseert de mastcellen.

Niet iedereen kan nalcrom heel goed tolereren.

Ik heb er gelukkig niet echt bijwerkingen van gehad.

Ik had heel even wat lossere ontlasting, maar ja, dat is het.

Nu dat ik ermee gestopt ben, en kreeg ik heel ontzettend jeukende onderbenen, had ik vroeger zo erg...

Ik krabde mijn hele onderbenen open terwijl ik aan het huilen was, omdat het zo erg jeukte.

Ik snapte echt niet waar dat vandaan kwam.

Dat is dus mastcellen.

Dus dat is fijn om te weten.

Soms kan ik heel moeilijk ademen.

Ik denk weleens van, moet ik een operatie hebben aan mijn neus ofzo?

Omdat ik gewoon zo slechter doorheen kan ademen.

Maar blijkbaar kan ik een stuk beter ademen met nalcrom.

Het maakt me dus ook meer helder.

Ik heb ook iets meer energie, vind ik, met nalcrom.

Maar niet superveel ofzo.

Maar wel gewoon iets meer energie.

Ik hoef minder te niezen.

Ik heb ook dat ik continu mijn neus aan het snuiten ben.

En bij mij blijken mastcellen toch wel te zorgen voor een hogere hartstvracht.

En ik heb ook een aantekening dat ik het meer voelt trekken in mijn borst.

En dat is voor mij ook wel een teken dat mijn pods een beetje geïriteerd is of zo, dat het bloed naar beneden trekt.

In mijn hoofd beschrijf ik het ook wel als het vacuum trekken van mijn hoofd, alsof het bloed uit mijn hoofd trekt.

En op een gegeven moment voel ik dat ook zo'nzelfde druk op de borst, maar dan van binnenuit weggetrokken of zo.

Dus ja, dat is wat ik wilde vertellen over alle medicijnen die ik heb geprobeerd.

Voor mezelf heb ik dus ook een H2 geprobeerd, famotidine, en dat deed niet zoveel.

Nu wil ik nog één ding vertellen over antihistamine.

Je hebt namelijk eerste generatie en tweede generatie.

En dat vond ik verwarrend, maar dat betekent gewoon dat eerste generatie betekent dat ze vermoeidheid kunnen geven.

Dus ja, als je toch al vermoeid bent, ga dan maar liever voor generatie 2.

Die hebben dus minder als bijwerking vermoeidheid.

Ik heb wel al een medicijn gevonden dat ik wil gaan proberen wanneer ik eindelijk weer op medicijnen mag.

En dat is het medicijn clonidine.

Het is namelijk hetzelfde een beetje als atomoxytine.

Ook, zeg maar, het doet iets met noradrenaline.

Dus het zou volgens een ander persoon op Facebook ook helpen met dat adrenaline.

Een probleem met dat gevoel, dat strechtsgevoeligheidsding.

Maar bij haar hielp het ook om haar hartslag lager te houden.

En volgens het internet is het ook stabiliserend voor de mastcellen.

Dus dat klinkt top.

Dus ik hoop enorm dat dat gaat werken.

Maar dat is wel pas iets dat ik minimaal over vier weken mag gaan proberen.

Ik kan niet beloven dat je nog elke donderdag een video van mij gaat krijgen, helaas.

Dus ja, dus ik ga het hierbij even afsluiten.

En dan hoop ik je zo snel mogelijk weer te zien, want ik vind het wel heel leuk om video's te maken.

Dit is mijn ervaring met deze medicijnen.

Als jij geen medicijnen wil slikken, moet je dat niet doen.

Mijn ervaring is zeker niet jouw ervaring.

Dus ja, blijf goed zelf nadenken.

Ik ben gewoon een persoon, geen arts, iemand die wat medicijnen heeft geprobeerd.

En je gewoon wil vertellen dat ze bestaan eigenlijk.

Dus ja, ik hoop dat je er wat aan hebt.

Als je vragen hebt, stel je vragen zeker.

Ik antwoord graag.

En dan zie ik je ooit nog.

Doei!