Hoe kan flauwvallen voelen en wat doe je dan?

Hoi, mijn naam is Laure en vandaag wil ik het hebben over flauwvallen.

Dit is de podcast Leven met ME/CVS en POTS.

Dat betekent dat ik flauw val door POTS, posturaal orthostatisch tachycardie-syndroom.

Als je daar nog nooit van gehoord hebt,

dan is het heel kort door de bocht dat ons autonome zenuwstelsel,

dus het gedeelte van ons lichaam dat automatisch je dingen regelt zoals bijvoorbeeld

de bloeddruk, hartslag, je temperatuur regelen, dat dat allemaal een stuk moeizamer gaat.

En het hoofdsymptoom daarvan is dat je hartslag 30 slagen stijgt, van liggend naar staand.

Ik hoor dan ook vaak van mensen met pots dat ze heel bang zijn voor flauwvallen bij een hele hoge hartslag.

Maar je valt eigenlijk flauw als je bloeddruk heel erg zakt.

Dus je hartslag is daar niet echt een indicatie voor.

Sommige mensen met pots die staan op en vallen dan direct flauw en hebben daar geen waarschuwing voor.

Bij mij zit het net wat anders.

Ik heb wel een hele duidelijke waarschuwing voordat ik flauw val,

dus ik kan ook gewoon gaan liggen om het te voorkomen.

Maar daar kwam ik pas achter toen ik veel ouder was.

Dus ik viel flauw tot ik een jaar of 22 was

en ik heb de diagnose pots pas gekregen op mijn 27e.

Dus ja, ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik aan het doen was, waarom ik flauw viel en dat soort dingen.

Ik wist alleen dat ik voornamelijk flauw viel bij pijn, het zien van bloed, angst.

Ik heb het dus niet zo heel erg bij heel lang stilstaan,

maar ik lees nu een lijstje op van oorzaken van flauwvallen bij vasovagale syncopie.

En dat is dan weer net een soort subkopje van wat kan triggeren dat jij flauw valt.

En te weinig vocht in het lichaam hebben kan daar ook aan bijdragen.

En als ik zo terugkijk op de tijden dat ik

flauw viel, kan ik ook wel inzien dat het meestal

een combinatie van dat soort dingen was.

Zo had ik bijvoorbeeld een keer in de klas dat ik dacht, joh jongens, het is wel heet met 30 mensen in de klas.

En we zitten nu een film te kijken over de Romeinen of zoiets.

En iemand die wordt gemarteld.

Ik beeld mezelf altijd best wel in hoeveel pijn iets zou doen.

En dat is niet zo heel handig als je flauw valt bij het idee of scene van pijn.

Dus ik draaide me om naar de rij achter mij om daar mijn handen op tafel te zetten.

En even te zeggen, hey, ik ga niet zo lekker.

Maar eigenlijk viel ik al flauw tijdens die handeling.

Dus wat de klas mij vertelde is dat ik me omdraaide

en met mijn handen

keihard op tafel sloeg en toen gewoon direct uitging.

En ik weet niet hoe ik ben gevallen, maar

wonder boven wonder, elke keer dat ik val van flauw vallen, heb ik niks.

Ik hoor van anderen dat het enge gedeelte van flauw vallen is hoe je gaat vallen.

Val je in je gezicht?

Ga je jezelf beschadigen op ongeluk?

Als je bijvoorbeeld op de hoek van een plank zou vallen?

Dat is mij gelukkig nooit overkomen.

Ik ben altijd goed terechtgekomen.

En eigenlijk om die reden vind ik flauw vallen niet eng.

Het voelt voor mij alsof ik in slaap val.

Je merkt het gewoon niet.

Je bent er gewoon niet meer.

En het vervelende gedeelte is wakker worden.

En daarna voel ik me een soort van raar in mijn hoofd, raar in mijn lijf,

een soort van lage bloeddruk gevoel.

Meestal, nu dat ik er op terugkijk, denk ik ook wel,

ja, dit was wel dat ik heel weinig vocht in mijn lichaam had, te warm had en

weet je wel de combinatie van al die dingen die kunnen zorgen dat je flauw valt.

Ik vroeg ook steeds hoe lang ben ik out geweest?

En het is meestal tussen de twee en drie minuten.

Maar die specifieke keer had iedereen al hun tafels en stoelen aan de kant gezet en

ik werd wakker op de knie van mijn docent.

En met iemand die achter de dertig leerlingen vandaan sprong en zei, is ze dood?

Ik vond het hilarisch.

Ik vond het echt heel grappig om daarmee bij te komen.

En ze stuurde me dan ook steeds naar een plekje op school waarbij ze me dan suiker gaven.

Dat ik zei van, ja, maar dit doet helemaal niks.

Sommige mensen vallen dus flauw van te weinig eten of suiker in hun lichaam hebben.

Maar voor mij voelde dat alsof het helemaal niet hielp.

En dat komt dus omdat ik gewoon te weinig zout,

te weinig kalium en te weinig water in mijn lichaam had.

Samen met dus een van die andere factoren of meerdere van die factoren,

zoals het heet hebben, pijn en dat soort dingen.

Op dat moment wist ik nog niet wat de signalen waren dat ik ging flauwvallen.

Maar op een gegeven moment, na een paar keer flauwvallen op school, ging ik het wel herkennen.

Dus ik herinner me ook een keer dat ik in de les zat.

En toen dacht oké, ik krijg het nu superheet.

Ik raak echt doorweekt van het zweet.

Ik krijg een soort druk in mijn hoofd.

En het voelt alsof iemand op mijn hersenen me zo naar beneden duwt.

En het voelt dan ook, als ik zelf naar beneden ga, alsof ik die hoofdpijn minder kan maken.

Dat is logisch, want het bloed loopt gewoon uit mijn hoofd naar beneden.

En als ik lager bij de grond kom, dan stroomt het weer een beetje terug.

Dus dan wordt die hoofdpijn minder.

En dat ging voor mij ook aangeven dat ik dus eigenlijk gewoon moest liggen,

beentjes op een stoel, dat soort dingen hielpen mij enorm.

Dus ik ging in de les gewoon op de grond liggen.

En toen zei mijn docent, hoor, wat ben je aan het doen?

En ik zei, ik ben aan het flauwvallen.

Niet wetende dat dit zou voorkomen dat ik flauw viel.

Dus ik voelde me zo dom dat ik daar gewoon op de grond lag en zat van, oh, ik val niet flauw.

Dus toen ging ik maar weer gewoon zitten.

Toen voelde ik me echt heel stom.

Maar toen wist ik wel van, oh, volgens mij voorkomt dit het gewoon.

En sindsdien ben ik niet meer flauwgevallen door gewoon te zitten in een les.

Alleen nog maar met naalde in mijn arm.

En uiteindelijk kon ik daar ook gewoon aangeven dat ik wilde liggen of ver achterover wilde leunen.

Ik ging meer water drinken, mijn benen over elkaar kruisen en nu uiteindelijk ook steunkousen aantrekken.

En ik val niet meer flauw en ik voel me ook niet meer naar.

Iemand vroeg me ook over het gevoel dat er een vissenkom over je hoofd zit.

Voor mij is dat het idee dat er bloed uit je hoofd is en dat je oren het gewoon niet meer zo fantastisch doen.

Ik weet niet of dat precies is wat er gaande is.

Maar zo voelt het voor mij en ja, dat heb ik.

Of alsof er watten in je oren zitten.

Dat is voor mij ook zo'n teken dat ik aan het flauwvallen ben.

En ik heb niet alle symptomen elke keer.

Dus soms baat ik in het zweet, soms niet.

Soms hoor ik opeens heel weinig en soms niet.

Als je trouwens niet flauwvalt, maar wel die hele rits aan symptomen hebt,

die ik dus ken van voordat ik flauwval, dan flauwvallen heet syncope.

En alles voor het flauwvallen heet pre-syncope.

Dus volgens mij had ik ergens gezien dat 35% van de mensen met pots flauwvalt.

En al die andere mensen, als zij zeggen ja, maar ik heb ook dat gevoel, dan heb je dus last van pre-syncope.

En nu moet ik eerlijk toegeven dat pre-syncope soms best wel lang kan duren.

En dat ik soms wel eens denk van, kan ik niet gewoon even flauwvallen?

Want ik vind het gevoel daarvoor echt niet lekker.

Je kent vast dat je heel erg misselijk bent en dat je een keer denkt van ja, overgeven is niet fijn.

Maar dan is het wel voorbij.

Precies zo voelt het voor mij dat ik wel eens denk van, joh, misschien val ik gewoon liever flauw.

Nu denk je misschien, oké, als ik ligt, dan is er niks aan de hand.

Dan kan ik niet flauwvallen en ook geen pre-syncopie hebben.

Dat is niet waar.

Ik ga je nog een verhaal vertellen.

Toen ik mijn vriend al een tijd kende, maar nog niet superlang en we sliepen een keer samen,

toen maakte ik hem wakker midden in de nacht, omdat ik me echt heel intens naar voelde.

Ik werd wakker en ik dacht dit is fout.

Ik wil dat hij 112 belt.

Dus wat hij meemaakt is dat zijn vriendin hem heel sterk, stevig wakker maakt van,

ik ga echt echt echt niet lekker en poef, out.

Ik val zo weer terug in bed, flauw.

Ik vind dat zo lullig voor hem, dat hij gewoon midden in de nacht wakker wordt gemaakt in paniek en

dat hij me gewoon out ziet gaan en niet weet wat hij moet doen.

Gelukkig kwam ik dus na twee minuten of zo vrij snel weer bij, met hem en zijn telefoon in zijn hand

bezig met van moet ik 112 bellen?

En toen zei ik direct van nee hoeft niet waar, ik voel me alweer helemaal goed.

Dus ik weet niet, soms voelt flauwvallen ook gewoon als een soort reset en daarna is het weer goed.

En ik weet niet helemaal waarom je kunt flauwvallen als je ligt, terwijl er wel gewoon bloed naar je hoofd blijft gaan.

Het kan zijn dat ik toen heel erg uitgedroogd was of voor mijn gevoel val ik ook vaker flauw of heb ik vaker pre-syncope.

Wanneer ik over het algemeen te ver over mijn grenzen ga, dingen eet die mijn lichaam

niet zo fijn vindt en gewoon te weinig energie heb over het algemeen of te veel gestaan

gelopen en dat soort dingen.

Want dat is natuurlijk ook iets wat je pots niet zo fantastisch vindt, omdat je lichaam moeite heeft

met je bloed weer goed omhoog krijgen.

Ik heb ME/CVS pas gekregen op mijn veertiende of vijftiende, maar ik val al flauw sinds de basisschool.

Dus ik weet eigenlijk niet sinds wanneer ik pots heb, omdat ik dus hypermobiel ben,

kan het zijn dat de pots meekomt met het hypermobiel zijn en dat ik daarna gewoon gevoelig was

voor het krijgen van ME/CVS door een virus, omdat het gewoon vaker voorkomt bij mensen die

hypermobiel zijn en dat soort dingen.

Maar ik weet dat ik vroeger dus ook wel eens kon flauwvallen door buikproblemen.

Ik heb een prikkebare darm, ik heb makkelijk problemen met mijn buik, van bijvoorbeeld iets te rauwe champignons.

En dat kwam dus ook wel regelmatig voor dat ik presyncope had of flauw viel nadat ik iets verkeerds had gegeten.

Zo herinner ik me dat ik op de basisschool in de banken zat, volgens mij groep vier of zoiets

in ieder geval waarbij we met z'n allen in een rijtje van twee moesten en onze handen moesten

vasthouden en zo heel rustig de klas uitlopen.

En het was ongeveer vijf minuten voordat dat zou gebeuren.

En toen zat ik dus in de banken,

kreeg ik het heel warm,

werd ik heel overprikkeld en voelde ik me supernaar.

En ik riep eigenlijk een soort van aah uit frustratie.

En toen zei ik van, ik wil echt heel graag weg.

En toen zei mijn docent van, ja,

maar het is nog maar twee minuten of zo voordat we weggaan,

dus hou het nog even vol.

En toen zakte dat gevoel ook.

Ik had het gevoel dat ik helemaal rood en heet was en jeuk of zo over mijn hele lichaam.

Het was echt heel naar.

En toen leek het alsof het wegging.

Dus toen ging ik staan in dat rijtje.

Maar dat kan ik me niet herinneren,

want toen heb ik overgegeven over de persoon voor me.

En toen heb ik, toen ben ik flauw gevallen.

En ik kan me daar helemaal niks meer van herinneren.

Pas ongeveer maanden later,

toen kwam er een soort van vlage van

dat ik overgaf over de schoenen van de persoon voor me.

En ik weet ook dat ik een keertje

terugkwam met mijn moeder van de supermarkt.

En er is altijd zo'n plek op de stoep,

waarbij er superveel kougom op de grond is gespugd en plat gestampt.

En heel toevallig moest ik flauw vallen op het moment dat we daar waren.

En toen zei mijn moeder van, je wil gaan liggen?

Hier?

Weet je het zeker?

Maar voor mijn gevoel maakt het echt niet uit hoe de grond eruit ziet of

hoe vies het is wanneer je aan het flauw vallen bent,

want je lichaam duwt je zo hard naar beneden,

tenminste mij, dat het op dat moment

gewoon niet zo heel veel uitmaakte.

Ik wilde de val breken.

Ik denk dat ik het toen beter wist dan op de middelbare school.

Ik heb het idee dat ik een soort van kennis vergeten ben in die tussentijd.

Wat ik nog meer wilde vertellen is over

wat je kunt doen, voor mij in ieder geval, wanneer ik flauw val.

Water, ik moet altijd water, maar het liefste koud water.

Een koud handdoekje op mijn voorhoofd en in mijn nek.

En mijn voeten omhoog.

En de rest van mijn lichaam op de grond.

Dat is voor mij top.

Lekker herstellen van het flauwvallen.

En ik denk dat ik nu dus ook nog zout of elektrolieten zou toevoegen aan die mix.

Want ik val dus nu niet meer flauw.

Dat is gewoon wat ik fijn vond toen ik nog flauw viel en niet wist dat het vasavagale syncope of pots was.

Ik vind flauwvallen dus niet eng.

Ik vind het niet erg om flauw te vallen.

Ik vind het wel eng dat ik mezelf pijn zou doen.

Maar dat is nu pas omdat ik heb gezien

dat mensen dus wel echt verkeerd kunnen

neerkomen wanneer ze daar geen controle meer over hebben.

Maar ik heb dat wel.

Dus voor mij is dat wel...

Ik heb wel redelijk prima ervaringen met flauwvallen.

Als jij nooit bent flauwgevallen met pots, dan is de kans dat je gaat flauwvallen ook super klein.

Dus als je daar heel bang of angstig voor bent,

dan hoop ik dat ik je een beetje kan geruststellen,

dat het best kan meevallen, dat er best wel veel voortekens zijn die je serieus kunnen nemen

en gewoon even kunt gaan liggen.

Want dan is het hele enge van flauwvallen ook weg,

verkeerd neerkomen, want je ligt al.

Nou, ik hoop dat je er wat aan hebt.

Misschien tot in een volgende aflevering.

Doei!